36 (51)

36

SZCZEPAN.

Habacht’, richtaj! pośprechujemy sobie po ita-liańsku, ja mamzel musę wyśtuderować, a najprzód zacniemy od tego, że cię pocałuję, jako Italiany (bierze się do niej).

MARYSIA.

Obejdzie się, u nas nie Italija!

SZCZEPAN.

To mi jest olles eins, ja cię musę na italiań-skie fertig przerobić.

MARYSIA (ucieka, Szczepan ją goni).

Idzies sobie, o rany boskie! ratujcie!

SCENA JEDENASTA.

MARYSIA — MARCIN — SZCZEPAN.

MARCIN (wpada).

A to co? (odtrąca gwałtownie Szczepana od Marysi). Puscaj ją, ty zbóju!

SZCZEPAN.

Donner wetter Szwarcjur; ty chamski chłopie. Co się ty zrywas rebelancie na cesarskiego wojaka, ja ci tu wnet dojadę (dobywa pałasza). Ma-ladeti tedeśki!

MARCIN.

Wara! ja się twego kozika nie zlęknę, a schowaj mi go zaraz, bo nie tylko oberwies po karku, ale jesce i do plackomendy na skargę trafię.