gdzie co Cracl/s3 jest prędkością kątową,
u^,u2 Cm/s3 są odpowiednimi prędkościami obwodowymi na wlocie i wylocie z wirnika. •
2 drugiej strony moc jest równa iloczynowi wydatku objętościowego przez przyrost ciśnienia całkowitego C przy założeniu nieściśliwości czynnika!): gdzie p C kg/m 3 jest gęstością czynnika.
Przyrównując do siebie ostatnie dwa równania otrzymujemy:
I i
II l
u c - u ę
2 2 U i iU
Powyższa zależność nosi nazwę równania Eulera.
Korzystając ze znanych zależności dla trójkątów prędkości:
z
2 2 . _ ^
w = c + u “Bu c
i l i 1 iu
2 2,2^
w = c + u -Su c
2 2 2 2 2U
równanie Eulera można zapisać W następującej postaci:
Ap =
T pCwi‘
w 3 +■
— pCu - u 3 +
2 7. i
"2 *<-
c 3
gdzie poszczególne człony równania można interpretować
następująco: , j
3 2 2 • /
żpC w -wz'3 jest spadkiem energii kinetycznej w przepływit względnym w kanałach . międzyłdpadkowych powodującym wzrost
ciśnienia statycznego Cspiętrzenia3 wentylatora.
1 2 2 - ' -pCu^-u^D jest wzrostem ciśnienia statycznego wywołanego
działaniem sił odśrodkowych.
1 2 2
-pCc^-c^) jest wzrostem ciśnienia statycznego w dyfuzorzl wentylatora.
. iUJt u
Wielkości charakteryzujące pracę wentylatorów.
Wydajność masowa• Cstrumieh masy) m Ckg/sJ- jest to masa czynnika przepływającego w jednostce czasu przez płaszczyzny wlotu lub wylotu wentylatora.
Wydajność objętościowa Cstrumień objętościl) V Cm3/s] -objętość czynnika przepływającego w jednostce czasu przez wentylator. Słuszna jest oczywista zależność:
M = pV
Przyrost ciśnienia statycznego Cspiętrzenie statyczne!) Apt Pu] -jest to różnica ciśnienia statycznego w płaszczyźnie wylotu i w płaszczyźnie wlotu wentylatora.
Przyrost ciśnienia dynamicznego Cspiętrzenie dynamiczne)
•a"
różnica ciśnienia dynamiczneao w płaszczyźnie wylotu i wlotu wentylatora.
•Przyrost ciśnienia całkowitego Cspiętrzenie całkowite) |pv: Ap^Cpal- suma przyrostu ciśnienia statycznego i dynamicznego g® /! wentylatora.
Moc pobierana przez maszynę IN C-W] - moc na sprzęgle łączącym maszynę z silnikiem napędzającym.
Moc użyteczna Ń [WJ - przyrost użytecznej energii czynnika przepływającego w jednostce’; czasu, którą można wyrazić wzorem
na sprężanie wg przemiany i zentropowej
2 2
mC i-i ■2
gdzi e:
i2~ i jest izentropowym przyrostem entalpii czynnika między wlotem i wylotem wentylatdra. Przyrost ten wyznacza się zwykle z odpowiednich tablic lub wykresów dla znanych parametrów stanu czynnika.
- masowe natężenie przepływu.
r-:
C1’C. - średnie prędkości na wlocie i wylocie do maszyny •
które można określić ze wzorów:
[ J