308 Ćwiczenia laboratoryjne z fizyki
Hi
Rys. 30.5. Okrcilenle różnicy wysokości położenia kul przed i podczas zderzenia H- -H2
Energia potencjalna kul zostaje w momencie zderzenia zamieniona na energię kinetyczną:
nr g-h = -
stąd można wyznaczyć prędkość kulek w momencie zderzenia:
K=yj2‘g-H ifpffii
Wstawiając do wyrażenia (39.7) w miejsce v0 wyrażenie określone wzorem (39.8). a w miejsce i połowę czasu trwania zdarzenia wyrażoną wzorem (39.6), otrzymuje się wyrażenie opisujące maksymalną wielkość wgniecenia kuli h jako:
(39.8)
vól |,-g-H T
Promień r można wyznaczyć z twierdzenia Pitagorasa (rys. 39.4):
stąd. r2 = 2Rth-h2
Ze względu na matą wysokość czaszy kulistej h drugi wyraz w powyższym wzorze można zaniedbać jako bardzo mały w porównaniu z pierwszym i stąd otrzymuje się:
r=yjl-Rk h (39.9)
Praca w czasie zderzenia
Zderzające się kule działają na siebie siłą F(x) = kx rosnąco liniowo wraz Z deformacją do wartości l:h dla x=h. wykonując przy tym pracę:
W = fF(x)dx* fkx-dx»-k-h’
Zgodnie z obowiązującą podczas zderzenia sprężystego zasadą zachowania energii, praca ta w chwili zderzenia jest równa energii kinetycznej kulek, a ta energii potencjalnej:
mg-h = ~Fhh
stąd otrzymuje się wyrażenie na maksymalną siłę nacisku kul podczas zderzenia:
| h (39.10)
Moduł Younga
Podstawowym prawem teorii sprężystości jest prawo Hookea-Cauchyego wiążące odkształcenia mechaniczne ciała stałego z siłami (naprężeniami), które te odkształcenia wywołują. W najprostszym sformułowaniu stwierdza ono, że odkształcenie ciał jest wprost proporcjonalne do wywołującej je siły. Prawu Hookea-Cau-chy’ego podlegają wszystkie ciała sprężyste w zakresie naprężeń nieprzekraczających pewnej wartości zwanej granicą proporcjonalności. Można to wyrazić
3t":§ (39.11)
gdzie: e - odkształcenie względne, a - naprężenie normalne,
E - moduł sprężystości, współczynnik charakterystyczny dla danego ciała. Zachodzące odkształcenie kul podczas zderzenia jest przypadkiem złożonym i nie da się w prosty sposób wyprowadzić z prawa Hookea-Cauchyego, ale można dopatrzyć się tu pewnych analogii. Występujące przy zderzeniu skrócenie promienia kuli o wartość h można powiązać ze współczynnikami materiałowymi modułem Younga i współczynnikiem Poissona (patrz ćwiczenie 40), wówczas:
Stąd przybliżony moduł Younga w analizowanym przypadku, gdy przyjmiemy, że rozpatrywane kule wykonane są ze stali (p=0,26) można wyrazić jako:
£ = 1>389^ (39.13)
rn
Celem ćwiczenia jest wyznaczenie czasu trwania zderzenia dwóch metalowych kulek oraz wyznaczenia parametrów charakteryzujących deformację kulek podczas zderzenia. Rysunek 39.6 przedstawia schemat ideowy przyrządu pomiarowego do wyznaczania czasu trwania zderzeniu.