5 (337)

wagę elektroniczną do płynów. Na szalce wagi stawiam zlewkę o pojemności 250ml, wagę ponownie taruję poczym odważam w zlewce 200,0 wody służącej do wykonania odwaru. Zdejmuję zlewkę z wagi i do wody wsypuję 1,0 odważonego wcześniej kwasu cytrynowego, mieszam bagietką do całkowitego rozpuszczenia, zakwaszając w ten sposób wodę przeznaczoną do przyrządzenia odwaru. W infuzorce normalnej wielkości zalewam odważony wcześniej korzeń wymiotnicy zakwaszoną kwasem cytrynowym wodą o temperaturze pokojowej

w ilości 200,0 po czym mieszam starannie oraz przykrywam i umieszczam we wrzącej łaźni wodnej na 45 minut bez kontroli temperatury. Po tym czasie zawartość naczynia cedzę przez gazę z cienką warstwą waty bawełnianej. Pozostały surowiec przepłukuję wrzącą wodą i uzupełniam nią odwar do przepisanej ilości (200,0) przecedzając popłuczyny przez watę uprzednio użytą. Jeszcze gorący odwar mieszając bagietką zobojętniam 50 kroplami 10% roztworu amoniaku dozując je przy użyciu kroplomierza standaryzowanego, odwar studzę. Taruję elektroniczną wagę do proszków. Na wadze kładę krążek pergaminowy i ponownie wykonuję tarowanie. Stalową łyżką do substancji sypkich nabieram chlorowodorek efedryny i odważam ją w ilości 0,25. Na elektronicznej wadze do płynów stawiam zlewkę Nr 1

o pojemności 150ml i taruję wagę. W zlewce odważam połowę ostudzonego odwaru z korzenia wymiotnicy. Zlewkę odstawiam. Na elektronicznej wadze do płynów stawiam zlewkę Nr 2

0    pojemności 150ml i taruję wagę. W zlewce odważam drugą połowę ostudzonego odwaru z korzenia wymiotnicy. Odważony wcześniej chlorowodorek efedryny w ilości 0,25 rozpuszczam mieszając bagietką w połowie odwaru w zlewce Nrl, zlewkę odstawiam. Taruję elektroniczną wagę do proszków

1    odważam na papierku pergaminowym nabierając łyżką porcelanową benzoesan sodu, odstawiam. Ponownie taruję elektroniczną wagę do proszków i odważam na papierku pergaminowym nabierając łyżką porcelanową jodek potasu. Obie odważone substancje (benzoesan sodu i jodek potasujrozpuszczam mieszając bagietką w drugiej połowie odwaru z korzenia wymiotnicy w zlewce Nr 2, odstawiam. Na elektronicznej wadze do płynów stawiam butelkę z ciemnego szkła o poj. 350,0 z dopasowaną nakrętką, wagę taruję, do butelki wlewam najpierw zawartość zlewki Nr 1 oraz kolejno wlewam odważając bezpośrednio do butelki 3,0 kropli anyżowych, syrop prawoślazowy w ilości 50,0, syrop tymiankowy złożony w ilości 50,0, a następnie wlewam zawartość zlewki Nr 2. Jeśli zachodzi potrzeba uzupełniam wodą oczyszczoną do ilości 310,25. Zdejmuję z wagi. Zakręcam butelkę dopasowaną nakrętką. Zawartość butelki mieszam przez wytrząsanie. Na butelce umieszczam naklejki „Przed użyciem wstrząsnąć” i „Chronić od światła” oraz przyklejam/przyczepiam numer kontrolny. Opisuję sygnaturkę koloru białego. Przyczepiam do butelki przy pomocy recepturki. Na rewersie recepty składam swój czytelny podpis, datę wykonania leku oraz pieczątkę imienną. Odstawiam lek w wyznaczonym miejscu

w recepturze gdzie oczekuje na odbiór przez pacjenta.

Sprzątam stanowisko pracy. Przygotowuję sprzęt do ponownego użycia zgodnie z punktem

8 i 9 mojej pracy.

10.    Wskazania dla pacjenta odnośnie przechowywania leku:

Przechowywać w temperaturze pokojowej/w chłodnym miejscu.

Przechowywać w zamkniętej butelce, chronić od światła.

Chronić przed dziećmi.

Zużyć w ciągu ... dni (jeżeli możemy to określić).

Przed użyciem wstrząsnąć.

11.    Działanie ogólne leku:

Do projektu należy dołączyć wypełnioną sygnaturkę.

5