akajewski miesnie3

n

Itys. 71. Schemat pokładów mięśniowych tułowia: A — pokład skośny zewnętrzny, B — pokład' skośny wewnętrzny; 4 — m. zębaty grzbietowy tylny, 4' — m. zębaty grzbietowy przedni, 5 — m. skośny wewnętrzny brzucha, 17 — m. skośny zewnętrzny brzucha, 22 — mm. międzyżebrowe zewnętrzne, 22' — mm. międzyżebrowe wewnętrznej 2G —- mm. pochyłe, 27 — m. prosty klatki piersiowej, 28 -— m. prosty brzucha, 31 — mm. dżwigacze żeber, 36 — m. cofacz żebra, 45 — m. poprzeczny brzucha

mują trzewia jamy brzusznej, ale i uciskając na nie powodują ich opróżnianie (np. wydalanie kału, moczu; wymioty; poród). Skurcz mięśni tłoczni brzusznej, a szczególnie mięśnia .prostego brzucha, odgrywa niepoślednią rolę w ustalaniu kręgosłupa. Ta różnorodność czynnościowa ma swe odbicie w budowie mięśni. Mięśnie brzucha składają się z czterech .pokładów, przy czym w każdym z nich zupełnie inaczej układają się pęczki ■włókien mięśniowych. I tak, w mięśniu skośnym zewnętrznym brzucha włókna biegną od żeber w kierunku tylno-dolnym, w- mięśniu skośnym wewnętrznym brzucha — od guza biodrowego w kierunku przedoio-dol-nym, w mięśniu poprzecznym brzucha mają przebieg poprzeczny, a w mięśniu prostym brzucha — podłużny, od mostka do kości łonowej.

Mięśnie klatki “piersiowej razem wzięte można rozpatrywać jako swego rodzaju skoordynowany aparat ruchowy, którego działalność gwarantuje oddechową funkcję płuc.

Mięsień zębaty grzbietowy przedni, m. serratus dorsalis cranialis — rys. 72 [4']. Jest cienia, płaski i leży w przedniej .połowie klatki piersiowej pomiędzy wyrostkami kolczystymi a żebrami, przykrywając <m, biodrowo-- żebrowy i m. najdłuższy .klatki .piersiowej. Z boku okrywają go mięśnie: róvvm5ległolx>czny klatki piersiowej, zębaty brzuszny klatki piersiowej i najszerszy grzbietu. Rozpoczyna się zębami mięśniowymi na końcach.

, kręgosłupowych żeber, bocznie od miejsca przyczepu m. biodrowo-żebro-wego. Pęczki włókien mięśniowych biegną tw kierunku przednio-górnym • i przechodzą w obszerne płaskie ścięgno, które kończy się na wyrostkach. kolczystych kręgów.piersiowych.

CECHY GATUNKOWE:

U psa mięsień ten ma 8 zębów (od II do IX żebra); u świni 4—5 zębów (od V—IV do VIII żebra), u owcy 3 zęby (od IV do VI żebra); u dużych przeżuwaczy 4—6 zębów (od V—IV do VIII—IX żebra); u konia- 7—8 zębów (od V—VI do XI—XIL żebra). ^;

Czynność. Mięsień wdechowy, pociąga żebra do przodu. Unerwienie. Nerwy międzyżebrowe.

Mięsień zębaty grzbietowy tylny, m. serratus dorsfilis caudalis [4]. Jest również płaski i cienki, ale układa się w tylnej połowie klatki piersiowej, między żebrami a wyrostkami kolczystymi; przykrywa m. biodrowo-że-browy i m. najdłuższy klatki piersiowej. Rozpoczyna się zębami mięśniowymi na tylnych krawędziach żeber, przy czym pęczki włókien biegną, rw kieruiiku tylno-górnym. Płaskie ścięgno końcowe zrasta się z powięzią_ piersiowo-lędżwiową i przymocowuje do wyrostków kolczystych.

CECHY GATUNKOWE:    ’ " '

U psa ma 3 zęby (XI—XIII żebro); u świni ,— 5—6 zębów (od IX—X do XIV—XV żebra); u owcy — 5 zębów (IX—XIII żebro); u dużych przeżuwaczy — 3—4 zęby (od X—XI do XIII żebra); u konia — 7—8 zębów (od XI—XII do XVIII żebra).

Czynność. Mięsień wydechowy; pociąga żebra do tyłu.

Unerwienie. Nerwy międzyżebrowe.

Mięśnie pochyłe — rys. 71 [26], Znajdują się między żebrami a kręgami szyjnymi. Rozróżnia się mięśnie pochyłe: grzbietowy, środkowy i (u przeżuwaczy) brzuszny, przy czym zachowują się one niejednakowo u różnych gatunków zwierząt.

1. Mięsień pochyły grzbietowy, m. scalenus dorsalis —

195