asf jpeg

Polecenie

N, iz wij tlenki stosowane do wyrobu szkła, których wzory : a i maryczne podano w treści rozdziału.

Metody

formowania szkła

wydmuchiwanie

automatyczne

wyciąganie pionowo w górę

wyciąganie po powierzchni roztopionego metalu

wytłaczanie na prasach

wydmuchiwanie piszczelą

ciągnienie

walcowanie

rozwłóknianie strugi

ięi ni' ks/l.litowanie

Metoda formowania szkła.

Szkło

Najstarsze szklane przedmioty znaleziono w Ur, są one datowane na 2450 rok p.n.e. W starożytności szklą wyrabiano wazy, naczynia do balsamów i perfum. Ważnym ośrodkiem szklarstwa w I w. n.e 1 Kzym. Rzymianie produkowali szkło przezroczyste - szyby i naczynia. Pierwszą hutę szkła założo w 1291 roku we Włoszech na wyspie Murano. Produkowano tam tak zwane szkło weneckie.

Od tego czasu datuje się ciągły rozy

tej gałęzi przemysłu. Szkło często jest ok ślane jako przechłodzona ciecz, w któn nie występuje krystalizacja oraz nie punktu topnienia. Do wytopu szkła stos je się w różnych proporcjach, w zależn ści od jego rodzaju, substancji dostarc; jących do masy następujących tlenkó Si0₂, B₂0₃, A1₂0₃, Na₂0, IC₂0, Li₂0, CaO, Mg PbO, ZnO, P₂0₅, Ti0₂, Zr0₂.

Ze względów praktycznych i ekonomie nych wysoka temperatura topnienia i le kość krzemionki jest obniżana poprze dodanie węglanu sodu, który w wysoki temperaturze rozkłada się na tlenek soc (topnik) i tlenek węgla(IV). Po roztopień odpowiednio dobranej mieszanki i jej ujec noliceniu stopniowo chłodzi się ją i nadaj' kształt we właściwej temperaturze zależni od wybranej metody formowania.

Tabela 1. Najważniejsze metody formowania szkła} i wyroby otrzymywane za ich pomocą.

Typ produktu

otrzymywanego tą metodą

żarówki

szkło płaskie

szkło płaskie z politurą ogniową

sztuka użytkowa

szkło artystyczne

rurki

li ilu u iclZiiJ 1(Minowaniaszkłarozpo-11.11<im rycinie !.!>.? Podaj pi/.yld.icly wymbdw olizymywn

11 Vi 11 W ll *11¹ ,|H i‘l(')l i

szkło z fakturą wala s/klana

'■-II" ii ly.lyi /nr

i.((Iowy wyrób po uformowaniu odprę-.!(/, ogrzewając do 500°C i powoli ochła-ijąc. Aby polepszyć właściwości niektó-< 11 rodzajów szkła, stosuje się rzeźbienie li hartowanie.

SZKŁO ze względu na rodzaj dzielimy na:

ołowiowe

(optyczne i ozdobne)

wysokoglinowe

(włókna szklane i wysokoodporne szkło kuchenne)

borowo -krzemowe

(szkło laboratoryjne)

sodowo-wapniowe

(najtańsze, stosowane do szklenia okien)

kio można również dzielić ze względu na zastosowanie budowlane, gospodarcze i techniczne.

\ l' v uzyskać szkło kolorowe, dodaje się do niego substancji barwnych, np. kolor żółty lub bursztynowy i 11 iiije się poprzez dodanie tlenków żelaza, kolor niebieski lub zielony - stosując tlenek miedzi(I) lub i,| ki kobaltu, natomiast dodatek związków złota prowadzi do otrzymania szkła o barwach od różowej

• pin purowej.

MiOiiulinliiinwo Wiii ni v i./ltlnuł’

N«u podsliiwli? tekstu z podręcznika okicikliilślinlMib.sliiiicjiimlpiawck >| x> i li il n iii' . 111.11 w i< u ii 11<( >li ji a¹ Wci/i u iy I u .1 'i 1'il.iwli >i n ■ i u 11 v< mi''