4261638958

Odpady z tworzyw sztucznych jako nowe i tanie komponenty stosowane do wyrobu nanokompozytów polimerowych

pod zwiększonym ciśnieniem. Hydrolizę stosuje się do rozpadu poliestrów, poliamidów, poliuretanów, a także poliwęglanów na surowce do powtórnej ich produkcji. Ostatnia metodą jest dehydro-chlorowanie będące procesem odzyskiwania chlorowodoru i alkanów z odpadów polichlorku winylu oraz polichlorku winylidenu¹⁰.

Rysunek 7. Procentowa zawartość produktów uwodornienia odpadów tworzyw sztucznych

Źródło: Association of Plastics Manufacturers, Fakty o tworzywach sztucznych 2010 Analiza produkcji, zapotrzebowania i odzyskiwania tworzyw sztucznych w Europie w roku 2009, Plastics Europę 2009, s. 4-31.

3. Nowa koncepcja wykorzystania odpadów z tworzyw sztucznych w myśl zrównoważonego rozwoju

Poziom recyklingu tworzyw sztucznych rośnie z roku na rok. Poza popularnymi rozwiązaniami dotyczących butelek czy przemysłowej folii opakowaniowej wdrażane są również nowe pomysły, takie jak recykling rurek osłonowych, ram okiennych, folii dachowych oraz wykładzin podłogowych". Należy starać się w pełni świadomie wykorzystywać potencjał dzisiejszych technik recyklingu i opracować nowe przyjazne dla środowiska kierunki. Jednak pomimo wdrażania nowych metod recyklingu, a także wykorzystania tych starych, zawsze pozostanie pewna ilość odpadów, które nie nadają się do recyklingu w sposób efektywny zarówno ekologicznie, jak i ekonomicznie. Sposób utylizacji odpadów z tworzyw termoplastycznych jest stosunkowo prosty, gdyż mogą one być wielokrotnie przerabiane. Jednak w czasie powtórnego przetwórstwa następuje częściowa degradacja polimeru, której konsekwencją jest pogorszenie właściwości mechanicznych wyrobu. Z tego powodu w procesie przetwórstwa dodaje się tylko pewien procent surowca wtórnego lub materiał odpadowy przerabia się na wyroby o mniejszych wymaganiach użytkowych, jak np. zabawki. Znacznie większym problemem

¹⁰    Tamże

¹¹    P. Przybek, Materiał dla budownictwa z recyklingu butelek PET, „Przetwórstwo Tworzyw", 5/2011, s. 370-373.

68