Gdy jedną czynną elektrodę w ślimaku i drugą obojętną połączy się przez wzmacniać: z głośnikiem i zadziała na ucho bodźcem akustycznym, głośnik odtworzy charakter bodźców słuchowych (powtórzy nawet melodię skierowaną do badanego ucha)-cale ucho wewnętrzne działa więc jak mikrofon, przemieniając fale akustyczne na takiej samej częstotliwości wahania potencjału elektrycznego.
* Rola pozostałych elementów ucha wewnętrznego
♦ odbieranie wrażeń grawitacyjnych
• odpowiadają: woreczek i łagiewka
• w śródchłonce nad plamkami (orzęsionymi fragmentami nabłonka) zawieszone są cienkie błony łącznotkankowe
• zawierają one tzw. statolity
• są to kryształki węglanu i fosforanu wapnia
• o ciężarze właściwym większym niż śródchłonka
• opadając zgodnie z siłą grawitacji, uciskają odpowiedni fragment plamki
• umożliwia to odczuwanie i zachowanie równowagi oraz określenie wielkości przyspieszeń liniowych (np. uczucie wznoszenia)
♦ określanie przyspieszeń kątowych
• odpowiadają za to bańki u podstawy kanałów półkolistych
• wysłane nabłonkiem rzęskowym
• rzęski mniej liczne i dłuższe niż w przypadku plamek - stąd nazwa: grzebienie
• w śródchłonce nad nabłonkiem pływa galaretowata substancja -tzw. osklepek
• ruchy śródchłonki w odpowiednich przewodach półkolistych naciskają na poszczególne osklepki, a te - na grzebienie
• umożliwia to określenie
• ruchów obrotowych głowy
• przyspieszenia we wszystkich trzech wymiarach
♦ zaburzenia w czynności wymienionych struktur powodują
• utratę zmysłu równowagi
• występują zawroty głowy, chwiejność i niezborność ruchów
210