Bogdanowicz

Wskazania:

Zaleca się przeprowadzenie rozmowy z rodzicami, by uświadomić im konieczność objęcia dziecka programem ćwiczeń logopedycznych i korekcyjno-kompensacyjnych, prowadzonymi przez nauczyciela terapeutę (dwa razy tygodniowo), oraz kontynuowanymi codziennie w domu przez 30 minut

Ponadto jest wskazane, aby rodzice znaleźli czas na codzienne wspólne czytanie dziecku książek (20 minut dziennie) i, przy tej okazji, organizowali sytuacje, w których chłopiec ćwiczyłby umiejętność wypowiadania się - także i w innych chwilach dnia. Zaleca się również skonsultowanie Adama w poradni psychologiczno-pedagogicznej celem przeprowadzenia badania diagnostycznego.

Uwaga:

Poniżej jest prezentowana praca pisemna Adama (pisanie ze słuchu) wykonana podczas badania kontrolnego przeprowadzonego pod koniec drugiego semestru klasy I, a zatem półtora roku po badaniach za pomocą SRD. Jest ona potwierdzeniem poprawności rozpoznania u Adama ryzyka dysleksji, dokonanego za pomocą Skali Ryzyka Dysleksji.

Sdaś p

PRÓ6V PIJANIA .

_ TCi»TV 3TtMC»uiŁ^N*tiŁ) - sauiNiKiej

UL lu ' lv r Ł L ~

fc' _k:    ~zz

Praca zawiera bardzo dużo błędów, które świadczą o rozległym charakterze zaburzeń Analiza błędów, takich jak mylenie liter p =b = d = g, niemożność przypo-mniema sobie kształtu litery „p" oraz mylenie wielkich liter „J" i „T" wskazuje na zaburzenia zarówno funkcji wzrokowych, jak i wzrokowo-przestrzennych.

W dyktandzie przede wszystkim pojawiły się błędy, które wskazują na zaburzenia w zakresie rozwoju funkcji językowych.

1)    Bardzo liczne błędy polegają na opuszczaniu liter w wyrazach, w których występują tzw. zbitki spółgłoskowe (tk - w wyrazie kotka, ml mleko, nk sanki, rt narty). Błędy te wskazują na trudności z dokonywaniem analizy głoskowej słów

2)    Trudności z różnicowaniem głosek (fonemów) objawiają się pomyleniem S' i „z” w słowie „Basia" zapisanego jako „Baza".

3)    Chłopiec ma słabą pamięć fonologiczną. Opuszcza wyrazy, ponieważ ich nie zapamiętuje (np. „ma") i nic kończy pisać zdania.

4)    W tekście pojawiają się pojedyncze litery lub bezsensowne zbitki literowe będące śladem niczapamiętanych wyrazów bądź tych, których chłopiec nie potrafił zapisać - przede wszystkim - z powodu trudności w zakresie analizy głoskowej i przypominania sobie niektórych liter.

Ponadto Adam przez cały rok nauki szkolnej nic opanował zasady ortograficznej dotyczącej rozpoczynania każdego zdania wielką literą.

Wymienione dysfunkcje ujawniło już badanie SRD prowadzone pod koniec pierwszego półrocza klasy 0; kolejne badania potwierdziły poprawność rozpoznania ryzyka dysleksji.

Pomimo że zapoznano nauczycielkę ze wskazaniami opracowanymi na podstawie badania SRI), rodzice nic skonsultowali dziecka w poradni i nie podjęli pracy nad wyrównaniem zaistniałych w jego rozwoju deficytów. W przedszkolu chłopiec uczęszczał jedynie na terapię logopedyczną.

Trudno ustalić, na ile pracownicy przedszkola przyczynili się do tego, że dziecko nic otrzymało stosownej pomocy. Nie wiadomo też, czy i w jakim stopniu nauczycielka przekazała rodzicom zalecenia opracowane na podstawie wyników badania przesiewowego SRD. Logopeda nie zainteresował się tymi wynikami. Ograniczał swoją aktywność do organizowania dziecku ćwiczeń artykulacyjnych na terenie przedszkola. Nie nawiązał kontaktu z rodzicami chłopca.

Podsumowanie

Zaprezentowane w niniejszej publikacji badania wykazały, że Skala Ryzyka Dysleksji jest metodą, która pozwala na wczesne rozpoznanie dzieci zagrożonych niepowodzeniami w nauce czytania i pisania. Biorąc pod uwagę fakt, iż jest ona narzędziem przesiewowym, należy jeszcze raz podkreślić, że warunkiem trafności i rzetelności oceny jest dobra znajomość dziecka oraz zasad interpretacji wyników. Najlepiej gdy powyższą metodę stosuje nauczyciel - merytorycznie dobrze przygo-

135