IMGT07

Raiwd/ ptycAJcmy J wychowanie

by sprawa była przeprowadzona w taki sposób, by dziecko, ani rodzice przysposabiający nie byli narażeni na ewentualne przykrości z tego powodu, pochodzące od rodziców naturalnych dziecka. Jeśli to się zagwarantuje rodzicom przysposabiającym — nie powinno być raczej innych powodów do ukrywania faktu adopcji, dziecko bowiem od najwcześniejszych lat związane uczuciowo z rodzicami wychowującymi je z całym oddaniem i serdecznością. a jednocześnie rozsądnie wprowadzone w fakt adopcji, powinno darzyć ich z czasem coraz to większym zaufaniem i przyjaźnią, której nie będą w stanie popsuć ani jakieś gorzkie słowa usłyszane może czasem od źle wychowanych, ze środowiska mało kulturalnego pochodzących kolegów, ani jakieś inne usiłowania dokuczenia mu, czy odciągnięcia go od jego najbliższych.

WYCHOWANIE SEKSUALNE

Na zakończenie tego rozdziału — kilka słów o wychowaniu seksualnym. Począwszy od 4 roku życia dziecko już mota zacząć pytać się o swe pochodzenie. Trzeba być na to nastawionym i trzeba umieć mu na to pytanie odpowiedzieć. Oczywiście prawdziwie, a jednocześnie, w sposób bardzo prosty. Dziecko w tym wieku jeszcze nie zrozumie naszych szczegółowych wywodów biologicznych. Wystarczy mu w zupełności, jeśli dowie się. że urodziła je mamusia — podobnie jak kotka rodzi małe kocięta, czy pies — małe szczeniaki. Korzystając z pobytu na wsi — dobrze jest zademonstrować dziecku owe małe szczenięta, kocięta i inne domowe zwierzęta tuż po porodzie, a także ich matkę — przed i po porodzie. Ułatwi mu to przyjmowanie pewnych faktów zupełnie naturalnie.

Podobnie rzecz się ma z zapoznaniem dziecka z cechami różniącymi chłopców od dziewczynek. Najlepszą i najnaturalniejszą do tego celu okazją jest wspólna kąpiel dzieci w rzece czy w morzu, kiedy to młodsze pletują na golasa, lub też w domu — przy okazji toalety młodszego rodzeństwa płci odmiennej. Na pytanie, dlaczego inaczej jest zbudowana dziewczynka, a inaczej chłopiec — argument: a jakby ich można było odróżnić inaczej? — zwykle wystarczająco przemawia do dziecka i zaspokaja chwilowo całkowicie jego ciekawość pod tym wzglądem.

Natomiast intymności stosunków małżeńskich powinno się jednak zawsze przestrzegać, aby nie rozbudzać już w tym wieku u dziecka nadmiernego, a zatem niezdrowego zainteresowania sprawami seksualnymi.

DZIAŁALNOŚĆ ZABAWOWA DZIECKA

rozwOj i wychowanie dziecka przez zabawę

Wiek dziecka od 3 do 6 lat jest kontynuacją poprzednie go okresu jego życia. W całym tym okresie, tj- od pierwszego roku życia do momentu rozpoczęcia nauki w szkole —- króluje w życiu dziecka działalność zabawowa.

Główną cechą dobrej zabawy dziecka, a więc zabawy rozwijającej jego całą osobowość jest — podobnie jak w okresie wcześniejszym — jej twórczy charakter. Naa należy nigdy o tym zapominać organizując czas zabaw dziecięcych. Umyślnie piszę „ceas zabaw", a nie .zabawę", chcąc przez to podkreślić jak ważną rzeczą jest pozostawić dziecku swobodę w jego działalności ańswe we/. Dzięki temu dajemy mu większa pola do rozwoju jago aktywności, pomysłowości, fantazji, a taksa zaradności, sprawności organizacyjnej i odpowiedzialności aa przestrzeganie przepisów gier i prawideł aa ba w. Dajemy mu też przez to możność bogatszego i radośniejszego przeżycia samej treści zabawowej. Zwykłe bowmm kv co przez siebie wymyślone I realizowane z własnej MMrie-iywy i chęci daje większą radość, jest mocniej prasŁy*