barwnika do wnętrza komórki i utworzeniu barwnego kompleksu z cytoplazmą. Do barwienia stosuje się zasadowe barwniki (błękit metylenowy, zieleń
malachitowa, fuksyna zasadowa, czerwień obojętna, fiolet krystaliczny, goryczkowy i metylowy), wykorzystując ich powinowactwo do kwaśnej cytoplazmy komórkowej. Rzadziej używane są barwniki kwaśne (fuksyna kwaśna, eozyna, erytrozyna, barwnik Kongo i nigrozyna) lub obojętne mieszaniny barwników kwaśnych i zasadowych (np. barwnik Giemsy).
W zależności od sposobu barwienia wyróżniamy barwienia przyżyciowe i barwienie preparatów utrwalonych. -
1 . Przygotowanie preparatów przyżyciowych
Preparaty przyżyciowe siużą do obserwacji ruchliwości, żywotności, sposobu rozmnażania, a czasami do wykrywania substancji zapasowych.
2. Wykonanie preparatów utrwalonych Preparaty utrwalone możemy podzieli ć na:
•Trwałe - mogą być używane wielokrotnie przez długi czas,
•Półtrwałe - jednorazowego użytku.
2.1. Preparaty półtrwałe
Preparaty półtrwałe uzyskuje się po utrwaleniu i wybarwieniu na szkiełku podstawowym. Nie zatapia się ich w balsamie.
Utrwalanie preparatów
Utrwalenie przerywa zachodzące w komórkach procesy fizjologiczne i pozwala
zachować strukturę komórek, zapobiegając zmianom pośmiertnym. Ma na celu:
zabicie komórek , przyklejenie się komórek do powierzchni szkiełka - nie spłukuje ich barwnik ani
woda:
Utrwalanie możemy wykonywać metodą:
termiczną- wyschnięty preparat przeprowadzamy 3-krotnie w pozycji poziomej
(rozmazem do góry) przez płomień palnika
chemiczną-do Padania struktur komórkowych, przy użyciu SC—70% alkoholu, 10%
*: =--y. ołynu _a cya
Preparaty utrwalone barwi się , cc pczwaia na określenie kształtu, a także obserwację układów komórek i struktur komórkowych.
Barwienia preparatów utrwalonych sposoby barwienia:
barwienie proste - gdzie używamy jednego roztworu barwnika, barwnik ziewa się , spłukuje wodą , alkoholem lub acetonem i osusza bibułą ; stosowane w celu ustalenia kształtu i układu komórek, np. barwienie fioletem krystalicznym lub błękitem metylenowym
barwienie złożone - z użyciem co najmniej 2 roztworów barwników, barwienie albo w ściśle określonej kolejności albo ich mieszaniną .W zależności od stosowanych barwników, można wyróżnić 3 sposoby barwienia:
barwienie pozytywowe - polegające na zabarwieniu komórek, podczas gdy tło zostaje bezbarwne; może by ć proste lub złożone,
barwienie negatywowe - uzyskanie kontrastu między ciemnym tłem a nie zabarwionymi komórkami;
barwienie pozytywowo-negatywowe - połączenie powyższych metod, najpierw wykonuje się barwienie negatywowe, a po wyschnięciu dobarwia się barwnikiem pozytywowym.
2.2. Preparaty trwałe
Przygotowanie preparatów trwałych obejmuje kilka etapów, z których najistotniejsze to: utrwalenie, barwienie i zatopienie preparatu.
Utrwalenie materiału na szkiełku podstawowym można dokonać za pomocą
czynników fizycznych (ogrzewanie szkiełka z rozmazem w
płomieniu palnika) lub chemicznych (etanol, metanol, formalina, kwas pikrynowy,
dwuchromian potasu). Po wyschnięciu preparat barwi się, a następnie pokrywa balsamem
kanadyjskim. Po przykryciu szkiełkiem nakrywkowym, lekko ogrzewa do rozpuszczenia
balsamu, dociska szkiełko i usuwa nadmiar balsamu. Tak przygotowany preparat może być
orzechowywany przez długi czas. _