CCI20101218028

29

Jp-

° j-' &

\		N
		>

v

Rys.22. Próbka do ciągnienia: 1 - część do ciągnienia, 2 - część zaostrzona do uchwytu

2.3.2.    Własności mechaniczne materiałów użytych w ćwiczeniu

W sprawozdaniu należy przedstawić w postaci tabel skład chemiczny i własności mechaniczne materiałów użytych w ćwiczeniu, zgodnie z Polskimi Normami.

2.3.3.    Opis przebiegu ćwiczenia

Ćwiczenie może być realizowane w dwóch wariantach w celu określenia:

•    wpływu stopnia odkształcenia na wielkość siły ciągnienia,

•    wpływu kąta ciągadła na wielkość siły ciągnienia.

W tym celu przez ciągadła o różnych średnicach (<{>7,1; ({>7,6 i <|>8,0) i jednakowym kącie stożka roboczego (12°) lub jednakowej średnicy (<{)8,0) i różnych kątach stożka roboczego (12°; 18° i 24°) przeciągnięte zostają próbki o stałej średnicy początkowej.

Przed i po ciągnieniu próbki mierzymy z dokładnością do 0,1 mm, a w czasie ciągnienia rejestrujemy lub odczytujemy rzeczywiste wartości sił ciągnienia.

2.3.4.    Wyniki pomiarów.

Wymiary próbek, przed i po każdej operacji ciągnienia, oraz zmierzoną siłę ciągnienia należy zamieścić w tablicy 2.

2.3.5.    Analiza wyników i wnioski.

W oparciu o przeprowadzone próby należy, dla wszystkich ciągnionych próbek, wyznaczyć:

•    odkształcenia (z zależności Ih-4),

•    teoretyczne wartości naprężenia ciągnienia (z zależności 12-5-14) i siły ciągnienia

(z zależności 10).

Wyniki obliczeń należy zamieścić w tablicy 3.

Na podstawie zmierzonych i obliczonych wartości maksymalnej siły ciągnienia należy określić wpływ stopnia odkształcenia X na przebieg siły rzeczywistej i teoretycznych, w postaci wykresów:

Pctu-S = f (lnA),    PctPierl = f (Ink), Pod = f (lnA.).

W oparciu o przeprowadzoną analizę wyników i sporządzone wykresy należy sformułować wnioski.