Jeżdze motorowerem Komar4

rywacza i pokręcamy kołem zamachowym w prawo aż do ukazania się kreski nad płytką (rys. 7-22).

Dalsze czynności przy regulacji zapłonu są identyczne jak opisane w punkcie 7.5.1.

7.5.3. Demontaż prądnicy-iskrownika

W treści niniejszego rozdziału opisaliśmy oddzielnie działanie prądnicy oraz iskrownika, tymczasem w motorowerze oba te pod* zespoły występują razem tworząc zespół, któremu nadano nazwę prądnica-iskrownik. Na rysunku 7-23 przedstawiamy prądnicę--iskrownik po wymontowaniu z motoroweru.

Rys. 7-23. Prądnica-iskrownik 2 — przewód wysokiego nspitda Iz Icońcówłcą przeciwzakłóceniową. It — cewka zapłonowa. J — przerywać/. 4 — cewka oświetlenie** ' Cl szt.). 5 — kondensator. 0 — podstawa prądnłcy-lskrownlka. 1 — przewody oświetleniowe, s — przewód wyłącznika zapłonu

W celu zdemontowania lub naprawy prądnicy-iskrownika dobrze jest postawić motorower na podwyższeniu, względnie położyć go na prawym boku. Umożliwi to wygodny dostęp do zespołu, który demontujemy w następujący sposób (rys. 7-24):

—    po odkręceniu wkrętakiem trzech wkrętów zdejmujemy lewą pokrywę silnika;

—    odkręcamy kluczem nasadowym 14 mm nakrętkę 2;

—    ściągamy z wału korbowego koło zamachowe; wykonujemy to specjalnie przystosowanym do tego celu ściągaczem PMP-249),

—    ściągacz należy wkręcić w nagwintowaną część piasty kola magnesowego (gwint M22X1,5), po czym kluczem 17 mm podtrzymać go przed obrotem przy wkręcaniu śruby 3; śrubę tę należy wkręcać dotąd, aż koło magnesowe zluźni się zc stożkowej części wału korbowego;

—    demontować podstawkę prądnicy-iskrownika przez wykręcenie trzech wkrętów; przed zdjęciem podstawki trzeba odłączyć przewody iskrownika od złącza na obudowie silnika.

Dalszy demontaż prądnicy-iskrownika konieczny jest wówczas, gdy P» zy ocenie stanu technicznego lub oględzinach zdemontowanego iskrownika stwierdzone zostały wady, usterki, lub zużycia, xv wyniku których należy wymienić części.

'*>’> 7-24. Ściąganie kola magnesowego idka zabezpieczająca, 2 — nakrętka. J — kman PMP-H9

7.6. Świeca zapłonowa

Świeca zapłonowa jest urządzeniem zapalającym mieszankę w komorze sprężania dzięki przeskokowi iskry elektrycznej między elektrodami.

7.6.1. Budowa świecy zapłonowej

Budowa świecy zapłonowej pokazana jest na rysunku 7-25. Głównymi częściami świecy zapłonowej są: korpus, izolator, elektroda główna i elektroda masowa boczna.

Górna część korpusu świecy ma kształt sześciokąta, dolna część jest gwintowana, co umożliwia wkręcenie świecy do gniazda w głowicy. Izolator jest wykonany z mas ceramicznych i zaciśnięty szczelnie w korpusie. Środkowa elektroda świecy połączona jest przewodem z cewką zapłonową, z której doprowadzane jest wysokie napięcie. Elektroda boczna przyspawana jest do korpusu świecy, a więc połączona z masą. Między elektrodami konieczny Jest odstęp 0,5—0,G mm. Jeżeli w cewce indukcyjnej powstanie wysokie napięcie, to wywoła ono przeskok iskrowy między elektrodami świecy i spowoduje zapłon mieszanki.

Świece zapłonowe są nierozbieralne i rozbieralne. Różnią się one prócz tego rozmiarem gwintu i długością części gwintowej. W mo-

145

!• JUdtc motorowerem Komar