CCI20121218000

Ekonomia - jest nauką o podejmowaniu wyborów, które dotyczą w głównej mierze zastosowania ograniczonych zasobów i możliwości, a jej cechą charakterystyczną jest użycie w tym celu specyficznych metod ilościowych, czyli tzw. rachunku ekonomicznego. (G. Becker)

Analiza kosztów i korzyści jest metodą porównywania i oceny pełnych kosztów i korzyści dla społeczeństwa, a czasem również środowiska naturalnego, związanych z określoną działalnością oraz obejmujących zarówno jej materialne, jak i niematerialne koszty i korzyści. Pojęcie to zwykle wykorzystuje się dla określenia procesu ilościowej oceny ekonomicznej konkretnych przedsięwzięć, projektów lub strategii, a także rezultatów działalności gospodarczej. AkiK wykorzystywana jest do oceny i porównań projektów, przedsięwzięć itp., których nie wszystkie elementy decydujące o poziomie kosztów i korzyści mogą być wycenione przez rynek.

Struktura analizy kosztów i korzyści Stosowane w AkiK metody wyceny:

Koszt alternatywny - w wielu podręcznikach jest również definiowany jako koszt potencjalnie utraconych możliwości. Jest to wartość najlepszej z możliwych korzyści utraconej w wyniku dokonanego wyboru.

Gotowość do zapłacenia (Willingness to Pay - WTP) i gotowość do przyjęcia zapłaty (Wiłlingness to Accept — WTA):

Głównie chodzi o określenie sumy pieniężnej, która sprawia, że jednostka znajduje się na takim samym poziomie dobrobytu mając tę kwotę (ale nie posiadając dobra) lub posiadając dobro, ale nie mając tej kwoty. Przyjmując, że dobrobyt jest określony jako funkcja użyteczności U, której argumentami są poziom dobra niematerialnego (np. jakości środowiska) X oraz dochód pieniężny Y (przy założeniu, że ten ostatni określa możliwości w zakresie konsumpcji nieśrodowiskowych dóbr i usług), można wycenić środowisko w kategoriach WTP na podstawie równości:

U(0, Y) = U(X, Y - WTP)

Zakłada się przy tym, że jednostka dostosowuje WTP do poziomu, przy którym obie kombinacje jakości środowiska i dochodu mają ten sam poziom dobrobytu. Gotowość do płacenia wyraża maksymalną część dochodu, jaką jednostka skłonna jest zapłacić za osiągnięcie określonego poziomu jakości środowiska.

Wyceniając natomiast jakość środowiska w kategoriach WTA, można posłużyć się zależnością:

U(X, Y) = U(0, Y + WTA)

WTA określa sumę pieniędzy, jaką jednostka skłonna byłaby w stanie zaakceptować w formie dodatkowego dochodu w rekompensacie za brak (pozbawienie jej) określonej jakości środowiska, przy zachowaniu takiego samego poziomu dobrobytu.

Bohm-Bewerk: jednostka pieniądza dzisiaj jest warta więcej niż ta sam jednostka pieniądza jutro, bo konsumcja bieżąca jest preferowana w stosunku do konsumpcji przyszłej.