Chciałem wam powiedzieć

Chciałem wam powiedzieć...

—    Jestem księżniczką — oznajmiła wszystkim Asia, która dumnie paradowała w długiej sukni l koronie.

Patryk założył piracką czapkę l przepaskę na oko. Maciek był kowbojem.

Nawet Ja, Nosalck, otrzymałem od przedszkolaków papierową kryzę i śmieszny kotylion.

Jak karnawał, to karnawał! Serpentyny, baloniki, wesoła muzyka l pląsy.

Natalka przechadzała się w szpiczastej czapce ozdobionej gwiazdkami i podobnej sukni. W ręku trzymała złotą laseczkę.

—    1o czarodziejska różdżka. Jestem wróżką.

Mateusz uśmiechnął się i poprosił:

—    Wyczaruj coś.

Dziewczynka machnęła laseczką.

—    Nosalku. rozkazuję ci mówili

• Przecież] a Już od dawna co potrafię — burknąłem i... wszystkie przedszkolaki otworzyły szeroko buzie ze zdziwienia.

Proszę pani! Proszę pani! — krzyczały. — Pajacyk urnie

mówić!

| P*nl stanęła. Jak wryta. Przyznam się, żc ja też byłem ogromni* zdziwiony.

Iłu przecież dzieci pierwszy raz mnie usłyszały.

Nic wiem, Jak długo czar będzie działał—powiedziała wróż

ka N*«lka.

jsjf W Różdżka ma Już mało mocy.

—    Zapytajmy więc Nosalka, czy lubi być z nami?

—    Lubię, bardzo lubię! — krzyczałem. — Podoba mi się, gdy sobie pomagacie. Siedzę w kąciku I spoglądam na wasze zgodne zabawy. Ale marszczę nos, gdy czasem zapominacie o „przepraszam" i „dziękuję".

Złości mnie, Jeśli kogoś odtrącacie i nie chcecie wspólnie się bawić. I tupię nóżką. gdy...

Nie mogłem dokończyć, bo czar przestał działać. Myślę Jednak, że przedszkolaki znakomicie wiedzą, o czym Jeszcze chciałem Im powiedzieć.

•    Rozmawiamy z dziećmi na temat konkrecnych sytuacji z życiu grupy, które mogą się podobać, oraz tych, które są naganne.

•    Przeprowadzamy zabawę: „Nitko, nitko, hej niteczko".

20