Buddyzm 2 3

„PRZYPOWIEŚĆ O ŚLEPCACH 1 SŁONIU"

Nanat/tthi/a-sutta Udana VI 4, Khuddaka Nikaja

Rzeczywistość jest wieloaspektowa, złożona, wieloraka. W codziennym doświadczeniu ujmujemy jedynie nieznaczny fragment rzeczywistości i na tej wątlej podstawie wypowiadamy uogólniające sądy. Budda poznał całą prawdę, ogarnia całość, wszystko widzi i rozumie, jego nauka głosi ostateczną prawdę o świecie. Nauka Buddy jest drogą środkową (niadhjama), unika skrajności. Budda zachowuje milczenie w kwestiach metafizycznych. Nakłania ludzi, by porzucili czcze spekulacje i żeby się skupili w swych wysiłkach na dążeniu do wyzwolenia z bolesnego kręgu ponownych wcieleń.

Tak usłyszałem. Pewnego razu Błogosławiony przebywał w [mieście] Sawatthi, w parku Dżetawana kupca Anathapindiki. W owym [też] czasie w Sawatthi przebywało wielu pustelników, braminów, wędrownych ascetów różnych wyznań, mających różne poglądy, mających różne wierzenia, mających różne nastawienia, znajdujących oparcie w różnych opiniach.

1.    Są [wśród nich] tacy pustelnicy i bramini, którzy twierdzą, utrzymują pogląd, że świat jest wieczny i to jest prawda, [a wszystko] inne jest gołosłowne.

2.    Są tacy pustelnicy i bramini, którzy twierdzą [...], że - świat nie jest wieczny i to jest [...]

3.    Są tacy [...]- świat jest skończony (ma kres) -[...]

4.    Są tacy [...]- świat nie jest skończony -[...]

5.    Są tacy [...]- to jest dusza, to jest ciało -[...]

6.    Są tacy czym innym jest dusza, czym innym ciało -[...]

7.    Są tacy [...]- tathagata istnieje po śmierci -[...]