Buddyzm 2 1

„PIERWSZE KAZANIE BUDDY*'

D/iamma-czaJdcappawattana-sutta, czyli „Kazanie o wprawieniu w ruch kota Prawa" (Winaja, Maha-wagga 1 6)

Pierwsze kazanie wygłosił Budda w Jelenim Parku w Sarnalh (koło Be-naresu) do pięciu dawnych towarzyszy umartwień, którzy go opuścili, gdy zrezygnował z drogi skrajnej ascezy. W tradycji buddyjskiej nosi ono tytuł Kazanie o wprawieniu w ruch kola Pm im (Nauki).

I Wzniosły, wędrując z miejscowości do miejscowości, przybył do Benaresu, do parku Isipatana, gdzie bawiło pięciu mnichów. I ujrzało pięciu mnichów Wzniosłego, jak z daleka się zbliżał i, ujrzawszy, umówili się między sobą: „Przyjaciele! Oto idzie asceta Go tama, który żyje w obfitości, który zaniechał dążenia [do wyzwolenia przez umartwienie] i który oddał się zbytkowi. Nie będziemy składać mu czci, nie wstaniemy z miejsca, nie weźmiemy od niego miski jałmużnej, ani też płaszcza jego, ale przygotujemy dla niego krzesło, jeśli zechce, niech sobie spocznie”.

Ale im bardziej zbliżał się Wzniosły do pięciu mnichów, tym trudniej było pozostać pięciu mnichom przy ich własnym postanowieniu. Wyszli na spotkanie Wzniosłego, jeden wziął od Wzniosłego’miskę jałmużną i płaszcz, inny przygotował krzesło, trzeci postawił "wodę do obmycia stóp i przyniósł podnóżek. I przemawiali do Wzniosłego po imieniu, i nazywali go „przyjaciele^”. A kie^ tak mówili, powiedział Wzniosły do pięciu mnichów: „O wy móisi! Nie nazywajcie Tathagaty (= taki, który poszedł drogą do nirwany; albo według innej interpretacji: taki, który poznał absolutną prawdę) po imieniu, nie nazywajcie go przyjacielem. Talhagata, o wy mnisi, jest świętym, najwyższym

Buddą (= Oświeconym). Otwórzcie uszy, o wy mnisi, wyzwolenie od umierania {= nieśmiertelność) znalezione zostało; ja was nauczam, ja wam głoszę naukę. Jeśłi żyć będziecie wedle nauki, w krótkim czasie posiądziecie to, gwoli czego szlachetni młodzieńcy z domów swoich wyruszają tam, gdzie nie ma domu, (posiądziecie) najwyższy, ostateczny cci świętego żywota, tu na ziemi jeszcze prawdę poznacie i oglądać ją będziecie naocznie".

A kiedy on tak przemawiał, zwróciło się pięciu mnichów do Wzniosłego: „Jeśli, o przyjacielu Go tamo, nie zdołałeś zdobyć ponadłudzkich doskonałości, pełnej wspaniałości wiedzy i poznania, (które są własnością istot) szlachetnych, przez owo dążenie, przez ów tryb życia (ascetyczny), przez owe umartwienia, to jakże chcesz teraz, kiedy żyjesz w obfitości, kiedyś zaniechał dążenia i oddałeś się (używaniu) obfitości, zdobyć ponadludzką doskonałość, pełną wspaniałość wiedzy i poznania, (które są własnością istot) szlachetnych?”

A kiedy tak mówili, rzekł Wzniosły do pięciu mnichów: „Czy przyznajecie mi, o wy mnisi, że przedtem nigdy jeszcze do was Lak nie mówiłem?” - „Nie czyniłeś tego, o Panie!” - „Doskonały, o wy mnisi, jest świętym, najwyższym Oświeconym. Otwórzcie wasze uszy, o wy mnisi, wyzwolenie od śmierci zostało znalezione”.

Wtedy znowu słuchać poczęło pięciu mnichów Wzniosłego, otworzyli uszy i myśli swoje zwrócili ku poznaniu. I przemawiał Wzniosły do pięciu mnichów:

„Dwa są krańce, o wy mnisi, których unikać musi ten, kio porzucił dom rodzinny. Jakie dwa?

~ Jeden kraniec to życie w uciechach, w oddawaniu się rozkoszy i używaniu. I to jest niskie, nieszlachetne, ziemskie, niegodne i bez wartości. A drugi kraniec - to życie w samoudręcc; i to jest także bolesne, niegodne i bez wartości.

-    Z dala od tych dwóch krańców, o wy mnisi, stoi Doskonały. Drogę poznawszy, która leży pośrodku, która wzrok otwiera i wiedzę daje, która prowadzi do spokoju, do poznania, do oświecenia, do wygaśnięcia.

-    I jakaż to jest, o wy mnisi, Droga, która leży pośrodku, którą poznał Doskonały, która oczy otwiera i wiedzę daje, która prowadzi do spokoju, do poznania, do oświecenia, do wygaśnięcia?

-    Jest nią szlachetna, z ośmiu części złożona Ścieżka: słuszny pogląd, słuszne postanowienie, słuszne słowo, słuszny czyn,