doping
jpeg

25

25

Aktualne problemy w patologii koni użytkowanych w sporcie i rekreacji

V Międzynarodowe Targi Techniki, Technologii i Organizacji Weterynaryjnej PRO ANIMALl *98

Kuno-Aleksander von Płocki, Arnold W. Hiilsey

Doping u koni sportowych, substancje zabronione i analizy

Pojęcie „doping" pochodzi z języka angielskiego i oznacza w dosłownym tłumaczeniu „prowadzić z tylu światło". Pojęcie „doping” w sporcie zostało zdefiniowane w 1971 roku przez komitet olimpijski. „Doping” oznacza zastosowanie - w celach terapeutycznych wszystkich substancji, które ze względu na dawkę lub skład wpływają na wydolność.

Wyróżnia się:

stymulatory psychosomatyczne (amfetamina, kokaina) aminy sympatykomimetycznc (efedryna) stymulatory OUN (Bemegrid) narkotyki i analgetyki anaboliki.

W medycynie weterynaryjnej pojęcie dopingu poszerzono o zabieg chirurgiczny.

Ncurcktomia jest w przypadku koni wyścigowych całkowicie zabroniona i traktowana jako doping chirurgiczny. FEI (Federation Equestere Internationale) jako Międzynarodowy Związek zajmujący się końmi skaczącymi, biorącymi udział wdresażu, jeździć długodystansowej, wołtyżerce i sporcie jeździeckim, wydało również całkowity zakaz neurektomii. Jednak brak jest jak dotychczas obiektywnego dowodu wykazującego wykonanie zabiegu wycięcia nerwu. Jednak ncrcktomia jest zabroniona. Do momentu wprowadzenia próby jednoznacznie wykazującej wykonanie tego zabiegu, zakaz ten nie ma mocy.

Na podstawie tego przykładu można stwierdzić, że tylko wykazanie obecności substancji zwiększających wydolność jest dowodem na doping. Dla koni wyścigowych obowiązuje wydany przez narodowe Związki Jeździeckie (Deutsches Direktorium filr Volblutzucht und Ren-nen. British Jockey Club itp.) całkowity zakaz stosowania dopingu. U koni galopujących stosowanie dopingu podlega wysokim karom, ponieważ nic dostosowanie się do zasad oznacza oszustwo. W Niemczech istnieje instytucja, mająca uprawnienia do przeprowadzenia w każdym czasie kontroli na obecność środków dopingujących u każdego konia będącego w trakcie treningu.

Raźdy trener jest zobowiązany prowadzić książkę leków podawanych koniowi. Każde leczenie musi być udokumentowane. Lekarz weterynarii zobowiązany jest do sporządzenia dokumentacji rozpoznania, czasu trwania choroby i stosowanycli leków i przedstawienia sposobu leczenia trenerowi. W przypadku wykazania w próbie wyrywkowej środków dopingujących w stosunku do trenera wszczęte zostaje postępowanie karne. Wykazanie p-2-agonislów i anabo-lików, które zastosowane zostały bez wskazań lekarsko-weterynaryjnych, prowadzi do wyłączenia konia na okres min. 6 miesięcy.

I