DSC02239 (2)

9

Dla zrealizowania dalszej części niniejszego projektu należy powtórzyć operacje graficzne opisane w rozdziale 2 z tą różnicą, że biegun zazębienia obróbczego, oznaczony obecnie Ci, będzie odsunięty od linii podziałowej w zębatce o X, patrz rys. S.

Powstający po przesunięciu zarysów okrąg wierzchołków koła zębatego jest, ściśle biorąc! pozornym okręgiem wierzchołków. Przy konstruowaniu przekładni, zbudowanej z pary kół, promie!) tego okręgu zmniejszamy o małą wielkość K, zależną od parametrów obu kół. Ponieważ celem projektu jest poznanie geometrii (jednego) koła, uznamy okrąg pozorny za rzeczywisty.

4. Konstruowanie zęba kola zębatego o zarysie nie przesuwanym; metoda obwiedniowa

Opisany poniżej sposób konstruowania naśladuje metodę nacinania zębów na dłutownicy Maaga. Narzędzie o kształcie zębatki wykonuje tam jedynie ruch roboczy - dłutujący. Obrabiane kołó natomiast wykonuje ruch złożony z dwóch ruchów składowych: obrotowego wokół swej własnej osi i postępowego ruchu tej osi po lorze równoległym do linii podziałowej w zębatce.

Celem tej części projektu jest porównanie zarysów otrzymanych metodami: punktową | obwiedniową.

Zrealizowanie poniższych czynności (rys. 6 - rys. 11) ma doprowadzić do wyznaczenia kształtu jednego zęba w kole o nieprzesuwanym zarysie.

Konstruowanie należy rozpocząć od narysowania odcinka łuku okręgu podziałowego w kole (rys. 6) i odcinka linii podziałowej w zębatce (rys. 7). W tej chwili nie wiemy jeszcze, jakiej długości mają być oba te odcinki. Jeżeli po zakończeniu konstruowania stwierdzimy, że ząb nie został obrobiony całkowicie, to oba odcinki należy przedłużyć i uzupełnić konstrukcję.

Rys. 6. Na przezroczystej kalce należy narysować wycinek otoczki koła zębatego. Ponieważ zarys koła nie jest przesuwany, to wycinek jest oparty na łuku o średnicy d,. Rysujemy także łuk okręgu podziałowego, o średnicy d.. Na okręgu podziałowym należy w obie strony od osi symetrii O’ O odłożyć równoodległe punkty 1’, 2’ ... oraz -1’,

-2’, ... itd. Odległość między punktami należy przyjąć 8 do 10 mm.

Rys. 7. Na papieru nieprzezroczystym rysuje się zębatką tworzącą w sposób opisany w punkcie 1 niniejszej instrukcji. Należy narysować linię podziałową zębatki i równoległą do mej pomocniczą fintę w odległości d/2. Od osi symetrii 0,0, wrębu zębatki odkładamy równoodległe punkty zarówno na Enjjf podziałowej. jak i na linii pomocniczej. Odległości między punktami muszą być takie same jak na rysunku 6.

Rys. 8. Kalkę z otoczką ustawiono tak. aby punkt -5* okręgu podziałowego pokrył się z punktem -5 zębatki Ten wspólny punkt jest punktem styczności koła podziałowego z linią podziałową zębatki Środek O koła należy ustawić w punkcie •V linii pomocniczej. Jest to stan. gdy został zakończony ruch dobiegowy otoczki do narzędzia-zębatki i może się rozpocząć obróbka obwiedniowa. Należy na kalce narysować linią cienką zarys zębatki widoczny poprzez kalkę.