DSCF6851

7.1 2 I. Hnrwicnie przyżyciowe komórek j tkanek

JóliKi z najdawniej stosowanych metod w cytologii jest barwienie przyżyciowe Dziabnie bfirwmkióm na komórkę lub na tkankę ułatwia obserwację struktur baavi:_LeYCh J>}& ...wybiórczo, Barwniki przyżyciowe o znanych właściwościach fizjologicznych służą jako związki modelowe, przy zastosowaniu których można badać procesy wnikania, migipmadznnia się i wydzielania substancji w żywych komórkach Wprowadza się je do środowiska (pożywlći)7 w której prowadzona jest badana kultura, bądl też yzjclijoz.iworze umieszczaj^ komórki odizolowane od organizmu Cechą barwienia przyżyciowego jest mała toksyczność dla komórki (błękit metylenowy, czerwień obojętna). Barwniki te stosuje_się_w jiiskich stężeniach; wprowadzane do SfódOWiTika’ rozcieńcza się w stosunku od l:20p00 (czerwień obojętna) do 1 50()000 tbłękit metylenowy), natomiast służące do barwienia fragmentów odizolowanych od 1:3000 (błękit metylenowy) do 1:500000 (czerwień obojętna!.

Barwniki przyżyciowe są związkami aromatycznymi. W roztworach wodnych dysocjują w różnym stopniu. Dzieli sie ic. ua zasadowe (grupa chromatoforowa.ie.st kat ioueml i kwaśne (g rn na jchrom acoforowa jest .anionem). Nieliczne mają charakter obojętny (bardzo slabr: dysocjują w wadzie). Błękit metylenowy^ czerwień obojętna, 2ieleń_Janusa - najczęściej stosowane barwniki przyżyciowe - mają charakter zasadowy.

Mechanizm barwienia przyżyciowego może być różny i nie jest do końca poznany. Prawdopodobnie zachodzi cno:

l) przez chemiczne wiązanie ze skj ad ni kam i_ ko rnórk i (np. barwienie garbników w waku olach),

2! przez^elękcroadsorpcię barwnych anionów lub kationów',

3) wskutek rozpuszczenia.się .barwnika w określonych składnikach chemicznych komórki (np. barwniki hydrofilnę i lipofilne).

Zieleńjąnusa w żywych komórkach gromadzi się w mitochondriach. Barwnik ten po \vnilęmcdu..f>. .hoino: i ulega redukcji^ i przekształca się. w związek bezbarwny, tji.ebicskozielony kolor pojawia się po utlenieniu go w mitochondriach, dzięki obecnemu w nich systemowi oksydazy cyt ochrom owej, przy udziale tlenu atmosferycznego.

7.2.2.2. Preparaty utrwalone

Konieczność stosowania maieriąlu utrwalonego w cytologii, a szczególnie, w cytochemii jest podyktowana dużą toksycznością, stosowanych barwników i odczynników, potrzebą trwałego połączenia badanego związku z zawierającą go Strukturą komórkową ora? niebezpieczeństwem zniekształceń, powstałych w trakcie