DSCN3426

V

V

pil - 7

^ V. ,

v_#»v/

<1. I n przek toczeni u PR C..Przcmlorączkovvnni«?’> w roztworx* znajduje «*C nadmiar m.^nej zasady OH obok słabej uudy anionowfj.

pił roztworu zależy praktycznie tylko od ilości dodanych w nadmiarze jonów OH . podobnie Jak w przypadku miareczkowania inocn^o lewasu. Można je zatem obliczyć według ogólnego wzoru

pH •pK.+

.cr_av-c*y±

^B V, I V

* łłlóiym: C. i«nar*a Męicnio mociięj Zasady, porastała aymbofe—juk w pnpncdnkh wuirich. Na podstawili powyższych wzorów zostały wyliczone dum.* w t»b. 0.7.

Tu kala 6.7

MUicotuwaalr ml 6.1 nol/1 CII,COOII 6.1 ma 1/1 nnlworra wiMlurołłcnku soda

riofrć dodanego roztwMn rfaOlI łml)	PH	llole dedn nego rnitwuru NaOH(ml)
O	2.87	9.96
1	3.60	10.00	a,n
S ^9	4.73	10,01	0.7
6	r.,70	10.03	10.0
0,6	0.73	10,1	10.7
6.M 1 T.4&

Na rycinie 0 21 przedstawiono krzywą miareczkowania 0,1 mol/l roztworu kwasu octowego 0,1 niol/l'rnzLworem wodorotlenku sodu. Din porównaniu linia przerywaną oznaczono przebieg krzywej w przypadku miareczkowaniu

Ryc

U 2j Krzy wo, miareczkowania KkubufRi kwasu 10.1 mol/l CH.COOH) mocnii cnsodii

_i_

kwasu dolnego' o tym samym stężeniu. Jak Wg^H miareczkowania słabego kwasu przebiega bardziej ^ przypadku zmniejszenie stężenia jonów wodorowych podttM nia jest powodowane nie tylko zobojętnianiem tych jon. także chlaniem się dysocjaćji kwasu octowego w miarę zwięl anionów CHjCOO* pochodzących z octanu sodu.

i Skok wartości pH w pobliżu PR jest stosunkowo niewwfcfc octowego wynosi tylko 2 jednostki pH. W tych warunkach znaczenie ma dobór odpowiedniego wskaźnika; musi to był zmieniający barwę możliwie jak najbliżej tego pH, które będne miałj w PR. W przypadku miareczkowania kwasu octowego najlepszymi nikami są fenoloftaleina i błękit tymolowy, zmieniające barwę w zakresie' pH 8,1 —1Ó iub'8,0^9,6) a więc prawie dokładnie w abrębei kr/.ywej miareczkowania (7,75 AJ). Nie nadaje się natomiast do tegoedbł oranż metylowy, którego barwa przechodzi już całkowicie w I |H zobojętnione zostało 30% CH,COOH. ant czerwień metylowa, wobec któwj można zobojętnić tylko ok. 93% kwasu octowego.

Kwasy znacznie słabsze od octowego, których stała dysocjm-ji K* jest rtęda 10nio mogą już być miareczkowane wobec fanoloftaleiny. skok miareczkowania (zresztą bardzo niewielki) zaczyna się przy pil baidzfcft zasadowym. W takich przypadkach stosuje się np. tymolofUleinę (pB 9,3 -10,3). Kwasów o stałej dysotjacjl mniejszej od 10"^ł już nie ■Bp dokładnie /.miareczkować 0,1 mol/l roztworem wodorotlenku sodu z powodu trudności stwierdzenia PR; ich krzywe miareczkowani Jut wykazują, praktycznie biorąc, skoku pil. Pewne możliwości daje wtedy jc-szcze miareczkowanie* l mol/i kwasu 1 mol/l roztworem mocngj l przy zastosowaniu wskaźników mieszanych i właściwi® dobranych wzorców.

8.2.2.3. Miareczkowanie słabej zasady mocnym kwasem

Jest to przypadek zupełnie analogiczny do omówionego powyżej miarce* kowania słabego kwasu mocną zasadą.

W reakcji mocnego kwasu ze słabą zasadą R

Ś + HiO* wBIi* +HiO

tworzy się sprzężony z nim słaby kwas RH¹. który i wódą ulega proiolizit („hydrolizie*')

BH* ♦ HfO«iB * H|0*

m skutek czego w PR pdcsyu roztworu jest kwaśny,

Wartość pil roztworu dla poszczególnych punktów knyw*j miaiect kowania oblicza się podobnie jak w przypadku miareczkowania słabego kwasu, jedyni© zastępując wielkości charakteryzujące układy kwasowa wielkościami charakterystyczny mi dla układów mailowych.