enzymy17

111

Sekcja C - Enzyif - Kinetyka enzymów

e mpleksu

oraz stanowi miarę

iriadczalnie, mierząc Ko wkreślając 1/Kojako :rvii wykresie w ~e wartości 1/V max/

:e krzywej jest równe

enzymów (C4) a aktywności /—.etycznej (C5) wwa reakcja mnerazy (16)

enzym jest określane jaifl

jal

podaje się zazwyczaj j ""kość reakcji, symbol

-    tedy, gdy nie ma jesz -jiości produktu nie m zn-crotne własnym prod

—    ani też reakcja nie m m przez produkt. nu K₀ dokonuje się, za

r:r Kształcone w prod funkcji czasu dla rea ątkowy okres szybki wemu odcinkowi wy we zwalnianie szybk ii i/lub osłabienia akt;, c linię prostą styczną czasu zerowego (rys.

Ite;:enie ratu iicymu

Jednostki enzymatyczne

Aktywność enzymatyczną można wyrazić wieloma sposobami. Najbardziej powszechne jest podawanie początkowej szybkości (Ko) katalizowanej reakcji (np. w pmol substratu przekształconego w ciągu minuty; gmol-min^-1). Istnieją też dwie standardowe jednostki aktywności enzymatycznej, jednostka enzymatyczna (U) oraz katal (kat). Jednostką enzymatyczną jest ilość enzymu, która katalizuje przekształcanie 1 pmol substratu w ciągu 1 minuty w 25°C, w warunkach optymalnych dla danego enzymu. Katal jest przyjętą w układzie SI jednostką aktywności enzymu, zdefiniowaną jako aktywność katalityczna, która zwiększa szybkość reakcji w specyficznym układzie o jeden mol na sekundę. Różne jednostki aktywności można wzajemnie przeliczać, używając równoważności 1 gmol-min^-1 = 1U = 16,67 nanokat. Nazwa aktywność (lub aktywność całkowita) odnosi się do całkowitej liczby jednostek enzymatycznych w próbce, natomiast aktywność specyficzna jest liczbą jednostek enzymatycznych na miligram białka (jednostki-mg^-1). Aktywność specyficzna jest miarą czystości enzymu; wzrasta ona podczas oczyszczania enzymu, a staje się maksymalna i stała po całkowitym oczyszczeniu enzymu.

Normalny układ zależności szybkości działania enzymu od stężenia substratu ([S]) polega na tym, że przy małych stężeniach substratu podwojenie [S] powoduje podwojenie początkowej szybkości (Ko). Jednakże przy większych stężeniach substratu enzym ulega wysyceniu i dalszy wzrost [S] powoduje tylko małą zmianę wartości Ko- Dzieje się tak, ponieważ przy wysycających stężeniach substratu praktycznie wszystkie cząsteczki enzymu zawierają związany substrat. Sumaryczna szybkość działania enzymu jest teraz zależna od szybkości, z jaką produkt może oddysoq'o-wać z enzymu i dalsze dodanie substratu nie będzie już miało na to wpływu. Kształt wykresu przedstawiającego wartość Ko jako funkcję [S] jest nazywany krzywą hiperboliczną (rys. 2).

•asem trwania reakcji

mimie ratu ra

Rys. 2. Zależność między stężeniem substratu [S] a początkową szybkością reakcj^; (\t_c)

Gdy stężenie substratu jest wysycające (tj. wszystkie cząsteczki enzymu mają związany substrat), podwojenie stężenia enzymu spowoduje podwojenie Ko. Zależność ta ujawni się jako linia prosta na wykresie przedstawiającym Ko jako funkcję stężenia enzymu.

Temperatura wpływa na szybkość reakcji katalizowanych enzymatycznie w dwojaki sposób. Po pierwsze wzrost temperatury zwiększa energię ter-