I 2 jpeg

Niech ci, jesieni, chorób ly matko przeklęta, Zbrodniczej głowy żaden nie ozdobi wian,

Niech ci oliar nie daje rolnik w plennych sadach,

(Idy świeżym moszczem kadzie napełnia po brzeg!

Tyś to chyżego roku najstraszniejszy pory,

Prze/ ciebie ma najwięcej cierpień człeczy ród!

To wraz z toby się zjawia Atropos straszliwa

Na tym święcie nieszczęsnym, z dloniy zbrojny

w sierp.

Przcciyżona cieniami wtedy Chatonowu

W bagnistych wodach Styksu grząźć poczyna

łódź, ⁴⁰

Wtedy zarazy bydła i leśny zwierz ginie,

A śmierć przenika nawet w wód głębokich toń. Wyziewa złe opary ziemia, gdy przychodzisz,

Szkodliwy wiatr zatruwa przebieg twoich dni.

V czy twe klęski nie są zlej zimy zwiastunem?

Choć ta zima od ciebie znacznie lepsza już, l.ecz to ty Boreasza z północy przyzywasz

Pierwsza i pierwsza ścinasz, zimnem wody w lód, Gwałtownie drzewa z liści obdzierasz i sprawiasz,

Że bez wieńca zieleni staje wiotki gaj.

O, jakże ci złorzeczy nawet piękne nimfy.

Że z kwiecistych wianuszków odzierasz im włosi 1 cóż ci wypominać, coć życzy Pomona.

Gdy zbiera swe owoce pod drzew nagim pniern? Więdnie za twym przybyciem i zamiera wszystko,

I wasze, płacy, głosy w pustce nagich drzew;

Wraz ze słońcem daleko od was uszła miłość 1 troska o budowę gniazd w jeżyny krzach.

Nawet letniego dnia, co dotąd w długiej tali Godzin upływał, skracać ośmielasz się ciąg. Widocznie sama władcy Jowisza potęga Tobie poddana i ty dzierżysz w ręku los,

Tobie żywioł posłuszny, każdy ciebie słucha, liter i ludzki ciebie obawia się ród.

Jakże mógłby się nie bać, jakże nie przeklinać,

Gdy masz prawo dręczenia i morzenia ciał?

1 gdybyś to przynajmniej tłum gnębiła szary.

Nie ogarniałby całej społeczności ból.

Lecz ty zuchwałe sięgasz i po ludzi wielkich!

O, do tego przynajmniej winnoś nie mieć praw! ^;o

H. Cesarz Ferdynand 1 Jego żona Anna Jagiellonka