Iglaki4

Charakterystyka drzew i krzewów iglastych

Charakterystyka

drzew i krzewów iglastych

0    wyglądzie estetycznym rośliny decyduje: wielkość, pokrój, budowa, ubarwienie i zmienność.

Wielkość

Przez wielkość drzew lub krzewów rozumie się ich wysokość w pełni dojrzałości. Jest to ważna cecha

1    powinno się ją brać pod uwagę, gdyż warunkuje prawidłowy dobór roślin do nasadzeń ogrodowych, parkowych i zieleni miejskiej.

Wszystkie rodzime rośliny iglaste są wysokie (wyjątek stanowią cis i jałowiec) osiągają wysokość ponad 20 metrów (jodła pospolita 30-50 m, modrzew 40 m, świerk pospolity 30-35 m, sosna pospolita 30-40 m).

Wysokie rośliny są wykorzystywane głównie jako element podstawowy lub uzupełniający w kompozycjach nasadzeniowych.

W grupie roślin średnio wysokich jest np. cyprysik Lawsona (odmiany z gałęziami wzniesionymi pionowo do góry: „Alumii”, „Erecta”, „Virdis”), cyprysik nutkajski („Glauca”, „Pendula”), cyprysik tępołuskowy, cyprysik groszkowy „Plumosa”, świerk pospolity („Cupressina”, „Virgata”), świerk biały.

Średnio wysokie iglaki (10-20 m) są stosowane jako uzupełnienie przesłon utworzonych z wysokich drzew, a także do małych zgrupowań roślinnych oraz w nasadzeniach pojedynczych.

Do niskich roślin iglastych należą m.in.: cyprysik Lawsona („Columnaris”, „Lane”), cyprysik groszkowy („Boulevard”, „Plumosa”, „Aurea”), jałowiec chiński („Columnaris”, „Keteleeri”, „Monarch”), jałowiec pospolity („Hibernica”, „Suecica”), jałowiec wirginijski „Glauca”, świerk pospolity („Aurea”, „Barryi”), żywotnik zachodni („Europę”, „Gold”), żywotnik wschodni.

Niskie rośliny iglaste stanowią tylko element uzupełniający, wykorzystywane są w niższych partiach ogrodu. Często są to odmiany, które wyróżniają się kontrastowym wybarwieniem na tle innych roślin. Są stosowane w nasadzeniach pojedynczych lub w mniejszych grupach w parkach, ogrodach przydomowych, rzadziej w większych kompozycjach zieleni.

Pokrój

Kształt (pokrój) jest typowy dla danego gatunku oraz odmiany i tworzą go forma korony oraz pnia.

Wyróżnia się następujące pokroje:

•    kolumnowy

•    stożkowaty

•    kulisty i owalny

•    poduszkowaty i półkolisty

•    krzaczasty rozłożysty

•    płożący.

Formy stożkowe i kolumnowe o regularnym pionowym wzroście i jednakowej średnicy na całej długości wykorzystywane są na żywopłoty nieformowane oraz jako strzeliste elementy kompozycji, które podnoszą w górę płaski ogród.

Formy jajowate i kuliste chętnie sadzone są jako niższe piętro w kompozycjach.

Niektóre odmiany posiadają zwisające gałęzie boczne, co nadaje im płaczący charakter. Takie okazy warto wyeksponować i sadzić oddzielnie.

9