Iglaki5

Charakterystyka drzew i krzewów iglastych

Przy omawianych odmianach, warto zwrócić uwagę, że często już w ich nazwach zawarte są określenia dotyczące pokroju. I tak formy:

•    wąskokolumnowe - noszą najczęściej nazwę colum-naris lub fastigiata;

•    stożkowate - conica lub pyramidata;

•    zwisające - pendula lub inversa;

•    kuliste - globosa lub umbraculifera.

Iglaki zmieniają swój pokrój wraz z wiekiem, zwykle inaczej wyglądają jako młode drzewka, inaczej prezentują się okazy dojrzałe.

Budowa

Drzewa i krzewy należą do roślin drzewiastych. Każde drzewo iglaste ma charakterystyczny pień dla swojego gatunku w przeciwieństwie do krzewów, które nie tworzą pnia, ale rozgałęziają się przy ziemi.

Kwiaty roślin iglastych są rozdzielno - płciowe, tzn. osobno występują kwiaty męskie, osobno żeńskie. Kwiaty męskie składają się z licznych pręcików. Kwiaty żeńskie złożone są z nie zrośniętych ze sobą owocołistków, na których spoczywają nagie zalążki. Dlatego też rośliny iglaste nazywane są nagozalążkowymi. Kwiaty roślin iglastych są wiatropylne. Po zapyleniu owocolistki drewnieją i tworzą najczęściej szyszki składające się ze zdrewniałych łusek nasiennych.

Jałowce nie zawiązują szyszek, posiadają natomiast charakterystyczne tylko dla siebie szyszkojagody. Nietypowe nasiona występują też u cisów. Pojedyncze, trujące nasiona otoczone są częściowo soczystą, słodką osnówką.

Poszczególne gatunki drzew i krzewów mają charakterystyczną strukturę i barwę kory. Kora żywotników, cyprysików, jałowców łuszczy się podłużnymi pasmami, jodeł jest gładka, u sosen może być głęboko spękana, ciemna (sosna czarna) lub cynamonowa (sosna pospolita). Liście iglaków mogą być igiełkowate, łuskow^rate lub jedne i drugie. Różnią się kształtem, długością i barwą.

Najdłuższe igły mają sosny, a najkrótsze występują u jałowców.

Barwa

Niebagatelną rolę w kształtowaniu terenów zielonych odgrywa barwa. Większość sadzonych roślin iglastych przez cały rok jest naturalnie zielona. Atrakcyjnie wyglądają niektóre odmiany iglaków, których młode pędy są żółte, później zabarwiają się na zielono.

Krzewy i drzewa iglaste mogą mieć zabarwienie:

•    złotożółte np. jałowiec pośredni (]. x media) „Old Gold”, cis pospolity (T. baccata) „Elegantissima”, żywotnik zachodni (T. occidentalis) „Aurescens”, cyprysik groszkowy (Ch. pisifera) „Filifera Aurea”;

•    niebieskawe np: jałowiec wirginijski (]. virginiana) „Burkii”

•    zielone w różnych odcieniach (bardzo duża liczba gatunków i odmian)

•    pstre np. cyprysik groszkowy (Ch. pisifera) „Nana”, „Aureovariegata”, jałowiec chiński (]. chinesis) „Stricta Variegata”.

Barwa zieleni dominuje w świecie roślin. Powstaje dzięki obecności zielonego barwnika - chlorofilu.

W psychologii kolor zielony ma działanie odprężające, szczególnie wtedy gdy możemy podziwiać go w naturze poprzez różne odcienie.

Odmiany złociste powstają wtedy, gdy na skutek mutacji genetycznych w igłach, zamiast chlorofilu ujawniają się inne barwniki - karotenoidy. Warto pamiętać, że igły takich odmian są wrażliwe na oparzenia słoneczne, szczególnie młode przyrosty w trakcie suchej, upalnej wiosny mogą brązowieć i zasychać. Dla wydobycia barwy żółtej stanowisko słoneczne jest konieczne, ale w godzinach popołudniowych wskazane jest aby padał cień z rośliny wyższej. W kompozycjach, kolor żółty powinien się znajdować na planie pierwszym, sprawia on wrażenie przybliżenia do obserwatora. Podkreślenie świetlistości barwy żółtej uzyskuje się w zestawieniu z ciemną zielenią.

Cis pośredni