image 020

20 Parametry anten

Zależność (1.17) można zapisać w postaci:

(1.18)

D    47r

⁰ = Ltf*fo m<p)sm ed»d<p]/F(e_tV) |_moi

Zwróćmy uwagę, że mianownik wyrażenia (1.18) ma sens kąta bryłowego, który oznaczymy jako fig i będziemy nazywać kątem bryłowym wiązki głównej:

r2n rir

(1.19)

Qb — I /    F_n(0,(p) sinOdOdip

Jo Jo

gdzie F_n{0,<p) = F{0,(p)/F{O,<p) |

max’

Kąt bryłowy wiązki głównej CIr można zinterpretować jako kąt bryłowy przez który przenikałaby cała moc promieniowana anteny, gdyby gęstość promieniowania mocy była stała (niezależna od 6 i (p) i równa maksymalnej swojej wartości U_max. Jakkolwiek samo pojęcie kąta bryłowego wiązki nie jest szeroko stosowane jako parametr anteny, to nie można pominąć zastosowania tego pojęcia do obliczania kierunkowości anten. Okazuje się bowiem [17], że dla anten z wyraźną wiązką główną i pomijalnie małymi listkami bocznymi kąt bryłowy wiązki jest równy iloczynowi szerokości 3 dB wiązek głównych w dwóch ortogonalnych względem siebie przekrojach. W efekcie dla tego typu anten uzyskujemy prostą zależność:

Dow

4n

a(D .A®

^a3 dB ^3dB

(1.20)

gdzie    i A^J_B są 3 dB szerokościami wiązek (w radianach) dla charakte

rystyk mocowych, mierzonymi w dwóch przekrojach ortogonalnych względem siebie (zwykle są to przekroje E i H lub horyzontalny i elewacyjny).

Jeśli zastosujemy miarę kątową w stopniach, to zależność (1.20) przyjmuje postać:

41,253

^amb • ^A3rfB [stopnie]

Do

(1.21)

Warto wspomnieć, że dla szyków antenowych (omawianych w rozdziale 5) zależność (1.21) zawyża wartość kierunkowości. W tym przypadku należy stosować inną zależność [8]:

Do«

32,400

^A3dB ’ ^amb [stopnie]

(1.22)

Na zakończenie przypomnijmy raz jeszcze, że zależności (1.20) i (1.21) są słuszne dla anten z wyraźną wiązką główną i pomijalijię^ęjypii listkami bocznymi.