image 022

22 Parametry anten

•    pomiar zysku energetycznego,

•    zastosowanie zależności (1.25).

Stosowanie takiej procedury obliczania sprawności wydaje się być oczywiste, gdyż pomiar bezwzględny mocy wypromieniowanej przez antenę nie wydaje się być aktualnie realny.

Jest rzeczą naturalną, że projektanci anten dążą do uzyskania maksymalnej sprawności anten. Zastanówmy się obecnie nad czynnikami, które mogą ograniczyć sprawność anteny. Niezależnie od typu anteny: nadawczej lub odbiorczej możemy wyróżnić dwa źródła strat:

•    odbicia związane z niedopasowaniem anteny do toru zasilającego. Straty te opisuje się zwykle wprowadzając pojęcie tzw. strat odbiciowych 1— | T |², gdzie T = (z_we — z_c)/(z_we + z_c). Impedancje z_we i z_c to odpowiednio: impe-dancja wejściowa anteny oraz impedancja charakterystyczna toru zasilającego antenę,

•    straty przewodzenia, związane ze skończoną przewodnością przewodnika, z którego wykonana jest antena.

Przykład 1.1

Określić straty odbiciowe dipola półfalowego o długości 30 cm i średnicy 0,6 cm na częstotliwościach 465 MHz (środkowej) oraz 415 MHz. Antenę podłączono do linii o impedancji charakterystycznej z_c = 75 D.

Na wstępie, dla potrzeb niniejszego przykładu założymy, że impedancja wejściowa anteny to impedancja widziana na zaciskach anteny - dokładniej pojęcie impedancji wejściowej anteny omówiono w rozdziale 1.6.

Przystępując do rozwiązania określimy na wstępie impedancje wejściowe anteny na zadanych częstotliwościach [24]. Dla f_Q = 465 MHz uzyskujemy z_Weo = 74,4 + jO, 8 O, a dla f\ = 415 MHz z_we\ = 49,3 - j47 O.

Dla częstotliwości środkowej obliczamy:

_{r =} ZweO ~    _{= 0) 00398}    ^ ₀₀₅₄    (i.26)

^zwe0 4" ^zc

stąd

|r 0,0067    1- | r |²«2 - 10^-4[dB]    (1.27)

Przypomnijmy, że z wartości | T |² widać jaka część mocy padającej ulega odbiciu - w rozważanym przypadku uzyskamy | T |² w 0,45 • 10“⁴.