Image009

Obecnie są wytwarzane również układy TTL LSI, a mianowicie: mikroprocesory modułowe, multiplikatory i inne.

Układy ECL

Najważniejszym i najbardziej charakterystycznym parametrem tych układów jest ich bardzo duża szybkość działania. Typowe czasy propagacji nowoczesnych układów z tej klasy mieszczą się w zakresie 1 -f- 2 ns, a ich typowe częstotliwości zegarowe w przedziale 150 -f- 500 MHz. Scalone układy ECL są stosowane głównie w ultraszybkich systemach cyfrowych.

Pierwsze scalone układy ECL zostały opracowane i wprowadzone do produkcji seryjnej przez firmę Motorola w 1962 r.

Schemat typowej bramki ECL, realizującej funkcję LUB (OR) i LUB-NIE (NOR), jest przedstawiony na rys. 1.7. Sposób działania tej bramki jest podany w literaturze [14, 19]. Bardzo duża szybkość działania układów należących do klasy ECL wynika m.in. z tego, że tranzystory nie wchodzą w obszar nasycenia oraz pracują w konfiguracjach zapewniających największą szybkość działania.

Wyjścia bramek ECL w postaci układów wtórnikowych lub inwerterów przeciw-sobnych zapewniają mały wpływ pojemności linii łączących poszczególne układy na szybkość działania. Małe czasy propagacji sygnału w układach ECL umożliwiają budowę dużych, bardzo szybko działających systemów cyfrowych. Jest to jednak możliwe pod warunkiem odpowiedniej minimalizacji długości połączeń w układzie, które przy wielkich szybkościach przełączania bramek stanowią podstawowe ograniczenie szybkości działania układu. Zaletą układów ECL jest to, że umożliwiają jednoczesną realizację danej funkcji logicznej i jej negacji np.: LUB (OR) i LUB-NIE (NOR) (rys. 1.7), co dość istotnie wpływa na minimalizację układu pod względem liczby elementów potrzebnych do jego realizacji. Wadami układów ECL są: stosunkowo duży pobór mocy ze źródła zasilania, mała amplituda logiczna (różnica między poziomami napięć odpowiada-

19