Image043

Kody BCD mogą być wagowe (tabl. 2.6) i niewagowe (tabl. 2.7). W kodach wagowych każda pozycja ma określoną wagę. Ciąg wag kodu jest zwykle używany jako nazwa kodu.

Podstawowym wagowym kodem BCD jest kod 8421 BCD lub po prostu kod BCG (tabl. 2.6), w którym wykorzystuje się pierwsze dziesięć tetrad 4-bitowego naturalnego kodu dwójkowego.

Przykład 1. Przedstawić liczbę dziesiętną 749 w kodzie 8421 BCD Liczba dziesiętna    7    4    9

0111 ' 0100 1000 setki dziesiątki    jedności

Przykładem kodu niewagowego BCD jest kod z nadmiarem 3 (inne nazwy tego kodu to: plus 3, +3, excess 3, XS3). Kod ten (tabl. 2.7) otrzymuje się dodając trzy do cyfry dziesiętnej i zapisując ją następnie w kodzie 8421. Stąd nazwa plus 3. W kodzie tym nie ma możliwości przypisania wagi każdej pozycji.

Przykład 2. Przedstawić liczbę dziesiętną 749 w kodzie z nadmiarem 3 BCD Liczba dziesiętna    7    4    9

Liczba w kodzie 1010    0111    1100

z nadmiarem 3 BCD

Przy wyborze kodu, zależnie od zastosowania, uwzględnia się takie jego właściwości jak: łatwość realizacji operacji arytmetycznych, dekodowania, detekcji błędu i inne. I tak np. w przypadku operacji arytmetycznych (zwłaszcza dodawania i odejmowania) zalecane jest stosowanie kodu plus 3 BCD. Natomiast zastosowanie kodu 8421 BCD komplikuje operacje arytmetyczne, ponieważ w odróżnieniu od kodu plus 3 wprowadzenie korekty wyniku nie zawsze wiąże się z wystąpieniem przeniesienia.

2.3.3. Kody detekcyjne i korekcyjne

Z grupy kodów detekcyjnych największe zastosowanie w układach cyfrowych znalazł kod z kontrolą parzystości oraz kod ze stałą liczbą jedynek.

Kod z kontrolą parzystości jest tworzony przez dodanie do każdego słowa kodu dwójkowego bitu przyjmującego taką wartość, żeby liczba jedynek w słowie była parzysta (lub nieparzysta). Kontrolę parzystości można zastosować w dowolnym kodzie.

W tablicy 2.8 przedstawiono kod 8421 z kontrolą parzystości. Kropka jest użyta w celu oddzielenia bitów informacyjnych od bitu parzystości. Wprowadzenie dodatkowego bitu umożliwia wykrycie zniekształcenia dowolnej nieparzystej liczby bitów kodu, natomiast są niewykrywalne zniekształcenia dowolnej parzystej liczby elementów.

Kod ze stałą liczbą jedynek. Do klasy kodów detekcyjnych należą kody ze stałą liczbą jedynek we wszystkich słowach kodowych. Kody takie, nazywane kodami „k z n" lub kodami o stałym indeksie, mogą być zarówno wagowe, jak i niewagowe. Stała liczba jedynek umożliwia wykrycie błędów przy odbiorze słów kodowych.

53