Jeżeli poszczególne funkcje przełączające zostaną zrealizowane w następujący sposób:
Da = A Db = A®B Dc = AB®C Dd = (AB)C@D De = [(AB)C]@E
len
Rys. 4.218. Synchroniczny licznik dwójkowy zliczający w przód w naturalnym kodzie dwójkowym
to zostaną wyeliminowane dwa podstawowe problemy, z którymi mamy do czynienia w przypadku budowy liczników synchronicznych o dużej pojemności z równoległymi przeniesieniami (rys. 4.218): zmniejszona zostanie obciążalność wyjść przerzutników i wyeliminowana potrzeba stosowania bramek o dużej
A B |
rI>—t c |
- D | ||||||
rc Q- |
-ić> |
— D 0 rc Q |
] t |
o- |
’D Q -C 0 |
jj |
k> |
-D 0-^ -c Q |
>—--——-i---i_
Rys. 4.219. Synchroniczny licznik dwójkowy, z szeregową propagacją przeniesień, zliczający w przód w naturalnym kodzie dwójkowym
liczbie wejść, natomiast zmniejszy się szybkość pracy takiego licznika w stosunku do szybkości licznika przedstawionego na rys. 4.218 (szeregowa transmisja przeniesień). Czas ustalania zawartości w obu rozwiązaniach liczników jest określony czasem opóźnienia, wnoszonym przez przerzutnik. Jeżeli przyjąć maksymalny czas opóźnienia, wnoszony przez przerzutnik — 50 ns, a przez bramkę — 20 ns, to maksymalna częstotliwość impulsów zliczanych w rozwiązaniu przed-