nastu możliwych. Na podstawie tablicy Karnaugha możną stwierdzić, że w przypadku funkcji 0, nadmiarowe stany nie mogą być wykorzystane do jej uprosz-
a
b
JBA JJC\ |
00 |
0 01 11 |
w | |
00 |
m |
0 |
0 |
0 |
01 |
0 |
0 |
0 |
0 |
11 |
0 |
0 |
0 |
0 |
10 |
0 |
0 |
0 |
0 |
\BA BC\ |
00 |
01 |
? 11 |
10 |
00 |
0 |
0 |
0 |
Jj |
01 |
0 |
0 |
0 |
0 |
11 |
0 |
0 |
0 |
0 |
10 |
0 |
0 |
0 |
~F\ |
Rys. 4.408
Tablice Karnaugha dla funkcji realizowanych przez dekoder 8421 BCD 1 z 10
a) dla funkcji (4), b) dla funkcji (2)
czenia. To samo spostrzeżenie dotyczy funkcji 1. Jednak już funkcja 2 może być uproszczona (rys. 4.408b):
2 = ABĆ
Uproszczone funkcje, wyznaczone na podstawie tablic Karnaugha mają postać: 0=ABĆD
1 = A B Ć D
2 = ABC
3 = ABĆ
4 = ABC
5 = ABC
6 — A B C 1 — A B C
8 = AD
9 = A D
Wyrażenia te mogą być zimplementowane tak, jak pokazano to na rys. 4.409. Dekoder ten zamiast dziesięciu 4-wejściowych funktorów I(AND) zawiera tylko dwa takie funktory, pozostałe funktory mają po trzy lub dwa wejścia.
Jeśli dekoder ma nie wyróżniać żadnego z wyjść, w przypadku gdy na jego wejściach pojawi się stan nie wykorzystany, to uproszczenie układu jest niemożliwe. Rozwiązania dekoderów niepełnych z eliminowaniem stanów fałszywych są przedstawione na rys. 4.410. Według tych schematów są realizowane dekodery scalone 42 (rys. 4.410a), 43 (rys. 4.410b) i 44 (rys. 4.410c), służące odpowiednio do zamiany kodu 8421 BCD na kod 1 z 10, do zamiany kodu Graya na kod 1 z 10 i do zamiany kodu Graya z nadmiarem 3 na kod 1 z 10. Dzięki pełnemu dekodowaniu czterech pozycji kodu wejściowego, sześć niewykorzystanych stanów tego kodu (tablica 4.34) pozostawia wszystkie wyjścia w stanie nie wyróżnionym (w przypadku rozpatrywanych układów — w stanie H).