Image486

stawianej liczbie impulsów. W licznikach tych zliczane są impulsy z generatora o częstotliwości, odpowiadającej wzorcowej jednostce czasu. Układy te mają dwie wady:

—    są układami elementochłonnymi,

—    charakteryzują się małą dokładnością przy generowaniu impulsów o najmniejszych wartościach czasu trwania w określonym przedziale — ze względu na błąd niesynchronicznego pojawienia się impulsu startu z przebiegiem generatora o wzorcowej częstotliwości (często jest wówczas wykorzystywany przebieg napięcia sieci).

Schemat ideowy generatora o czasie trwania impulsów nastawianym w kodzie 1 z 10 przedstawiono na rys. 4.607. W układzie generatora zastosowano przerzutniki monostabilne PM z wejściami dla sygnałów wyzwalających SW1, SW2 oraz dla sygnałów blokady BI. Stała czasowa /-tego uniwibratora wynosi 10‘* R_WC,

gdzie R_w = 1/?, 2R,... 9R (rezystor wybrany przełącznikiem Pi).

Stała czasowa każdego następnego przerzutnika monostabilnego jest dziesięć razy większa niż poprzedniego. W przypadku, gdy przełącznik ustawiany jest w pozycji 0 — układ blokujący UB powoduje blokadę działania przerzutnika i jednocześnie dołączenie rezystora R' do napięcia +5 V (R' = 2-f- 40 kQ).

Działanie układu jest następujące. Sygnał „Start” powoduje równoczesne włączenie wszystkich przerzutników monostabilnych z wyjątkiem tych, które są zablokowane. Układ sterujący US powoduje wyzwalanie wszystkich przerzutni-

Start “jj

!

i

[

B-WDT j

t

I

|

5-tOT_j    [

i •

^8T h

j

r#*sssr

(T-RCtog_e2)

i.

Rys. 4.609. Przebiegi ilustrujące działanie generatora

z rys. 4.608 w przypadku, gdy T_N — 658 T

ków o stałych czasowych mniejszych od największej stałej czasowej przerzutni-ka, który aktualnie zakończył generowanie impulsu. Takie rozwiązanie wpływa na uproszczenie układu sterowania US.

Wyjścia Q wszystkich przerzutników podawane są do układu sumy logicznej S, na wyjściu której otrzymuje się impuls o nastawionej wartości czasu trwania. Pojemność C, dołączona do wyjścia bramki S likwiduje przerwy w czasie trwania impulsu, wynikłe z czasów opóźnień zadziałania przerzutników monostabilnych.