img032

u l (rnJ, — AA Kolo^'

HO /wJL    - x

ndfe_c\

u- ho J '*

Materiał:

Drobnoustroje wyizolowane z różnych próbek gleby, posiane na podłoże agarowe z mlekiem.

Obserwacje:

- BDcaUię

QjcJUevvtp^>r''^vv'^

Obserwować wyrosłe na płytkach kolonie wykazujące rozjaśnienia podłoża wywołane proteolizą. Gdy jasne strefy są trudno dostrzegalne należy nawarstwić na powierzchnię podłoża nasycony roztwór (NH₄)₂SO<. Z każdej płytki przesiać na skos agarowy kolonie wykazujące aktywność proteolityczną.

5.2. Amylolityczna aktywność bakterii glebowych

Materiał:

Drobnoustroje glebowe wysiane na podłoże z agarem skrobiowym.

Obserwacje:

Na płytki z wyrosłymi koloniami nawarstwić w nadmiarze płyn Lugola. Po upływie (j kilku minut obserwować wokół kolonii rozkładających skrobię strefy rozjaśnień na granatowym tlefkarwa niebiesko-granatowa świadczy o braku rozkładu skrobt^

Kolonię.z aktywnością amylolityczną przesiać na skosy agarow»e.

\lucor

5.3. Lipolityczna aktywność bakterii glebowych Materiał:

drobnoustroje glebowe wysiane na podłoże agarowe z trimaślanem.

U*

Obserwacje:

Obejrzeć wzrost na podłożu zwracajac szczególną uwagę na kolonie wokół których powstały wyraźne przejaśnione strefy, świadczące o rozkładzie substratu . W przypadku słabo widocznego przejaśnienia zalać powierzchnię płytki nadmiarem CuSOj i odstawić na 10-15 minut^ Zaobserwow-ać zieleniejącą obwódkę wokół kolonii świadczącą & rozkładzie tłuszczów, a pojawiającą się w wyniku powstania kompleksu miedzi z kw^asem masłowym. Przesiać kolonie o aktywności lipolitycznej na skosy agarowej

5.4. Drobnoustroje z aktywnością dekstranazy.

Materiał:

Drobnoustroje glebowe wysiane na podłoże z dodatkiem błękitu dekstranu.

Obserwacje:

Obejrzeć kolonie, zwracając szczególną uwagę na te, wokół których pow-stały wyraźne strefy przejaśnienia.

Przesiać kolonie z aktywnością dekstranazy na skosy agarowe.

ilos,'c^v

A

t \ o £=>

4so(Oia/ i'

****

c'ui&Z£NIE3.

PROCESY BIODEGRADACJI W OCHRONIE ŚRODOWISKA LABORATORIUM

ĆWICZENIE NR 3

SKRINING DROBNOUSTROJÓW O RÓŻNORODNYCH UZDOLNIENIACH ENZYMATYCZNYCH

1. Wprowadzenie

Do utylizacji różnorodnych odpadów przemysłowych i komunalnych wykorzystywane są mikroorganizmy o specjalnych właściwościach degradacyjnych. Są one stosowane najczęściej w formie tzw. biopreparatów będących kompozycjami różnych drobnoustrojów, zwykle z odpowiednimi enzymami.

W zależności od jakości odpadów poddawanych biodegradacji stosuje się różne preparaty zawierające mikroorganizmy o pożądanej aktywności enzymatycznej. Na przykład ścieki z przemysłu spożywczego obciążone zanieczyszczeniami białkowo- lipidowymi traktowane są biopreparatami, w skład których wchodzą drobnoustroje o aktywności proteolitycznej i lipolitycznej.

W poszukiwaniu mikroorganizmów cechujących się zdglności| do ^wytwarzania określonych metabolitów (np. enzymów) stosuje się szereg koi^Te^i^ąeyck zabiegów określanych jako skrining (z ang. screening). Źródłem poszukiwanych szczepów może być każde naturalne środowisko drobnoustrojów: gleba, woda, powietrze, owoce, ścieki przemysłowe.

Tradycyjną metodą izolacji bakterii jest wysiew odpowiedniego materiału na płytki agarowe, i następnie selekcja na podstawie kryteriów odpowiednio dobranych do kierunku poszukiwań.

W wielu przypadkach taki tok postępowania nie jest metodą idealną, bowiem czasami można “zgubić” drobnoustroje mniej liczne, ale odznaczające się szczególnie wartościowymi cechami. Aby zmniejszyć takie ryzyko, stosuje się czasami najpierw pasaż płynny, w którym uzyskuje się wzrost komórek wszystkich drobnoustrojów obecnych w materiale, a następnie wysiewa się na płytki z podłożem stałym.

Przy użyciu tradycyjnych metod selekcja jest przeprowadzona na podłożach bogatych, zawierających różnorodne składniki. W tych warunkach czynnikiem selekcjujacym jest w zasadzie swoista szybkość wzrostu drobnoustrojów. Prawdopodobieństwo wyodrębnienia szczepów najszybciej rosnących jest większe niż szczepów rosnących wolniej. Szybkość wzrostu nie musi być związana z obecnością poszukiwanej cechy, gdyż wskutek wolniej przebiegających podziałów komórkowych są t^ne zagłuszane przez inne. Wprowadzenie do pożywki odpowiednich czynników (źródło w'ęgla, energii, azotu, pH, natężenie światła, różnych wskaźników, selektywnych inhibitorów) stwarza się określone w>arunki umożliwiające stymulację wzrostu żądanych drobnoustrojów' przy jednoczesnej inhibicji innych.

Zaszczepienie takiej pożywki mieszaną populacją drobnoustrojów występujących np. w glebie lub mule powoduje, że rozwija się w niej gatunek najlepiej przystosowany i osiąga przewagę