39
3.4. Podział funkcji przynależności
dach rozpoznawania przeznaczonych do konkretnych zastosowań (na przykład rozpoznawanie liter(9))
v = u dla metod z uczeniem, u - g dla metod z gotową funkcją przynależności, v — h dla metod heurystycznych.
Metody nie zawierające elementu uczenia są w książce traktowane w sposób skrótowy, zaś ich dalsza klasyfikacja (związana z wprowadzaniem nowych identyfikatorów) musi być odłożona do momentu bardziej istotnego rozwinięcia i usystematyzowania tych metod, które obecnie służą raczej do zaspokajania doraźnych potrzeb praktyki, a nie rozwojowi ogólnej teorii. W dalszych rozdziałach książki metody nie zawierające pierwiastka uczenia nie są praktycznie omawiane.
Stosowane niekiedy w literaturze dalsze podziały metod zawierających uczenie, na przykład wyróżniające uczenie, z nauczycielem i uczenie bez nauczyciela lub uczenie parametryczne i uczenie nieparametryczne - uwzględniono w postaci odmiennego zaklasyfikowania w zakresie innych identyfikatorów (na przykład uczenie bez nauczyciela identyfikowane jest przez t] = k, a uczenie parametryczne - za pomocą u = p).
Inna, równie ogólna klasyfikacja wykorzystująca odwzorowanie C pozwala wydzielić metody, w których funkcje przynależności budowane są od razu dla wszystkich elementów ciągu uczącego, albo są budowane w ten sposób, aby mogły być obliczane na podstawie niektórych tylko składowych.
Funkcje przynależności mające własność denotowaną jako v — s mogą być wykorzystywane przy etapowych metodach podejmowania decyzji (77 = e), chociaż nie jest to konieczne, gdyż sensowne może być wykorzystanie funkcji tej klasy przy próbach podejmowania decyzji jednorazowych (77 = i) - na przykład w sytuacjach kiedy część cech tworzących wektor z jest całkowicie nieosiągalna - bez możliwości uzupełnienia brakujących danych (na
(9) Technika automatycznego odczytywania tekstów drukowanych (a niekiedy nawet starannych rękopisów) ma ogromne znaczenie praktyczne (wprowadzanie treści różnych dokumentów do systemów komputerowych, automatyczne odczytywanie adresów przesyłek itp.). z tego powodu buduje się i sprzedaje na świecie bardzo wiele urządzeń określanych jako skanery (od angielskiego scaner) lub nazywanych krótko OCR (optieal character reader). Urządzenia te z reguły oparte są na pomysłowych „sztuczkach" i niewiele mają wspólnego z teorią rozpoznawania obrazów.