img104

104

Ad 2, Sprawdzenio warunku 2 1 usunięcia błędu kolimacyjnago. letnia3® szereg metod wykrywania tego błędu. Tu przedstawia się metodę pojęciowo najprostszą, a mianowicie metodę pozwalającą wykryć błąd kollmacyjny w podwójnej wartości liniowej na podstawia odczytów ca poziomej łacie niwelacyjnej. Celujemy na łatę niwelacyjną ustawioną poziomo na wysokości poziomej osi celowej (rys. 116). V położeniu osi celowej o₁ odczytujemy na łacia 1 pierwszym noniuszam na KH. Przerzucamy lunetę przez zenit (położenie Cg ^oa* celowej) i obraoaroy alidadę dokładnie o 180°_r to znaczy tak, aby noniuaz pierwszy dał odczyt + 180°. Oś oelowa zajmie wów

104

czas położenie Cg i wyznaczy na łacie odczyt Dg, Odfcinek P*\?2 *** ^łaoi# będzia miarą podwójnego błędu kolimacji. Odczyt na łacie wolny od błędu kolimacji będzie

(5*)

Nastawiając na ten odczyt oś celową przez przesunięcie siatki celowniczej śrubkami rektyfikacyjnymi, usuniemy błąd kolimacji.

Usunięcie błędu lDklinacyjnego P^r27 wykorzystaniu odczytów na łacie (sposób najczęściej stosowany). Obieramy w odległości kilkunastu do kilkudziesięciu metrów od instrumentu punkt 3tały M, położony wysoko, np. ra wieży, ażeby wpływ błędu inklinacji był duży. Mniej więcej w tej samej odległości układamy łatę poziomo na wysokości instrumentu (rys. 117)# Ha-stępnie celujemy dc punktu M, obniżamy lunetę do łaty i wykonujemy odczyt na łacie. Tę samą czynność powtarzamy przy drugim położeniu lunaty. Otrzymując odczyt Eg zamiast z powodu błędu inklinaoyjnego. Linia pionowa pepeowadzona przez punkt Ii wyznaczy na łacie odczyt