img180

180

tym zjawiskom, gdyż nawet w długich sekwencjach "0" bądź "1" zapewniają one zmienność sygnału i wyraźne oznaczenie momentów znamiennych.

Kodowanie bifazowe różni się od bipolarnego jedynie kształtem sygnałów elementowych - informacjom przyporządkowywane są nie impulsy prostokątne, a bipulsy o przeciwnej polaryzacji, rysunek 1.67d. Mimo tej niewielkiej różnicy kod bifazowy ma znacznie lepsze właściwości transmisyjne aniżeli kod bipolarny. Niech rj(t) oznacza bipuls reprezentujący "1". Mamy wtedy

rj<t)~ RjCw)

jAA;

(O

(1.4.59)

Przebieg widma bipulsu (1.4.59) jest pokazany na rysunku 1.69. Po podstawieniu zależności (1.4.59) do (C-45) otrzymujemy wictao gęstości mocy kodu bifazowego.

Rys. 1.69. Charakterystyka amplitudowo-czę-stotliwościowa bipulsu

^sx(uł) = i (2p-l)² A² £ ^ ó(<c- nco_T) ♦

n=-go ^ n*21

.4 u>T

u>T

(1.4.60)

♦ 4p(l-p)A‘ T

Przebieg widma kodu bifazowego dla p = 0,5 jest przedstawiony na rysunku 1.71. Z postaci widma (1.4.60) wnioskujemy o zaletach kodu bifazowego w stosunku do bipolarnego. Nie zawiera on składowej stałej dla dowolnego rozkładu prawdopodobieństwa występowania informacji. Ciągła część jego