img181

181

widma jest skoncentrowana w pobliżu częstotliwości 0,8 «_T. W widnie występuję prążki nttp Dzięki tyn zaletom kod bifazowy jest dla celów transmisji znacznie bardziej atrakcyjny w porównaniu z bipolarnym, jego niewątpliwą wadą jest znaczne rozmycie widma gęstości mocy wynikające z tego, że widmo bipulsu jest dwukrotnie szersze od widma impulsu prostokątnego, rysunek 1.71.

Kod Millera, rysunek 1.67e, łączy zalety kodu bifazowego (łatwość odtworzenia taktu, brak składowej stałej oraz niskoczęstotliwościowej części widma) z zaletami kodu bipolarnego (stosunkowo silna koncentracja widma w jego paśmie transmisyjnym). Koncentrację widma w kodzie Millera otrzymuje się dzięki zastąpieniu bipulsu reprezentującego "0" (w kodzie bifazowym) zwykłym impulsem oraz nałożeniu warunku zachowania polaryzacji w momentach znamiennych, przy przejściu M" w "0" i odwrotnie. Taka modyfikacja kodu bifazowego pozwala częściowo wyeliminować występujące w nim skokowe zmiany poziomu, decydujące w pewnej mierze o szerokości widma. Niebezpieczeństwo utraty elementowej podstawy czasu przy długich sekwencjach ^N0" zostało zażegnane wprowadzeniem dodatkowych zmian polaryzacji. Graf kodu Millera jest przedstawiony na rysunku 1.68b. Stwierdzamy, że kod ten nie jest symetryczny i jego widmo gęstości mocy należy wyznaczać według ogólnej zależności (C-42). Stosunkowo łatwo można stwierdzić, że kod Millera dla dowolnego rozkładu prawdopodobieństwa informacji i.ie zawiera niepożądanej składowej stałej, ale również harmonicznych niOy. Pomimo zaniku tych ostatnich pozwala on na łatwe odtworzenie elementowej podstawy czasu. Widno gęstości mocy kodu Millera dla p * 0,5 jest dane zależnością [15]

A T

S_x(m»

* —m-2- (23-2cos6 -22cos26 - 12cos3/5 ♦

2fT(17*8cos8£)

(1.4.61)

♦    5cos4{3 + 12cos5fi ♦ 2cos6|5 - 8cos7|5 + 2ęos8£)

P

co T

" ~T

Przebieg widma (1.4.61) jest przedstawiony na rysunku 1.71. Widmo jest silnie skoncentrowane w pobliżu częstotliwości 0,4 u>_T.

Omówiliśmy najważniejsze kody transmisyjne binarne, w których sygnał może zmieniać się pomiędzy tylko dwoma poziomami. Dobre właściwości transmisyjne posiadają również kody pseudoternarne - trójpoziomowe. W kodach tych można wyróżnić trzy poziomy sygnału: dodatni, zerowy i ujemny. Dakc pierwszy przedstawimy kod AMI (Alternate Mark Inversion). Zasada kodowania AMI jest bardzo prosta - "0" są odwzorowywane w zerowy poziom sygnału.