img216

216

a w przypadku drugim - ze wzoru

P e o,j n ♦ c₂    (129)

Przez 1 oznaczono stał# planimetru, przy czym

^ci = "Sr = ^rk* ^c2 * <*² + ^{fi2 + 2}**n)    O5o)

gdzie: r - długość ranienia wodzącego, fi - diugóóó ramienia biegunowego, r^ - odstęp kółka całkującego od przegubu, p- promień kółka całkującego, k ^    - jedna tysięosna obwodn kółka całkującego, n — O2 ~ 0^ - róż

nica odczytów przed i po obwiedseniu powierzchni lub odczyt po obwiedź#- . aiu, Jeżeli planimetr ma kasownik odozytów.

Stała c^ Jest to powierzchnia odpowiadająca jednostce odczytu jednej tysięcznej obrotu kółka całkującego i może być rozpatrywana jako pole prostokąta rk o podstawie r i wysokości k. Stała c₂ jest powierzchnią fczw. koła obojętnego o promieniu i + 2rr.j, którą opisuje wodzik, gdy kółko całkujące nie obraca się.

Wzory (128 - 130) można wyprowadzić rozpatrując elementarne powierzchnie zakreślone przez planimetr prsęy kolejnym przesuwaniu wodzika po obwodzie-planimetrowaneJ figury i przechodząc za pomoaą rachunku całkowego do pola całej figury.

Zazwyczaj wytwórnie wyrabiające planimetry podają wartości stałych planimetru dla danej skali i odpowiedniej długości ramienia V7odząeego.

C sposobach \7yzQ6czeniQ stełycb plonimcfcru i traktują podręczniki dla geodetów*