img216 (7)

(129)

a w przypadku drugim - ze wzoru

P s n t Cg

Przez i a^ oznaczono stał# planimetru, przy czyn

(150)

ĆZJłp    P P

^C1 = "TOTO" = ^rk* ^c2 ^s <^s ♦ ^{B + 2wr}1>

gdzie: r - długość ramienia wodzącego, E - długóśó ramienia biegunowego! r„ - odstęp kółka całkującego od przegubu, p - promień kółka całkującego,

aiu, jeżeli planimetr ma kasownik odozytów.

Stała c^ jest to powierzchnia odpowiadająca jednostce odczytu jednej tysięcznej obrotu kółka całkującego i może być rozpatrywana jako pole prostokąta rk o podstawie r i wysokości k. Stała c₂ jest powierzchnią tzw. koła obojętnego o promieniu R² i J^Ł + 2rr^, którą opisuje wodzik, gdy kółko całkujące nie obraca się.

Wzory (128 - 130) można wyprowadzić rozpatrując elementarne powierzchnie zakreślone przez planimetr przy kolejnym przesuwaniu wodzika po obwodzie-pisnioetrowansj figury i przechodząc za pomoaą rachunku całkowego do pola całej figury.

Zazwyczaj wytwórnie wyrabiające planimetry podają wartości stałych planimetru dla danej skali i odpowiedniej długości ramienia 'godzącego.

C sposobach wyznaczeniu stełych ploniostru i c₂ traktują podręczniki dla geodetów*