IMG
06 (3)

46

12.    IloHeMy pyccKaH ycaju>6a hkiji.iBaer iiocrajihinio y iiainero COBpCMCIIIIHKa? 3liaCTC JIM BU npHMCpU OIIHCailMH TUKOM ycaju6u B COBPCMCIIIIOH JIHTCpa rypc HJIH khho? (t.8)

13.    PaCCKUKHTC O paiBHTHH pyCCKOTO rpaAOCTpOHTCJIbCTBB, HCHOJbSyi caoBa h BupajKCHHB: KpCMJib, 3acTpaHBaTbCH no pcryJiwpHOMy ojiany, Kpacnafl JKHHiu, mcmjioA aom, aoxoahuh aom, apxHTCKTypmii aHcaMójih. mnoBue npoeKTu, cabhth b cTpoHTCjn»Hoń Tcwnme, BHemHHH (BHyTpeiiHHH) oÓjihk 3AUHHH, napajuiMM 4>acaA, CAtia Ksaprop BnacM, ABop-KOJiOAen. (t.9)

14.    JXoxoAHue AOMa - oto nojioacHTejibHoe hjih oTpHuarejihHoe flBJICHHC B rpaAOCTpOHTeJIbCTBC? OÓOCHyHTC Baui OTBCT. (t. 10)

15.    IIcpeHHCJiHTc Bce npeHMymccTBa yjinnu w iiciiicxoaob Ha npMMcpe Ap6ara h APyrHX neuiexoAHUX 30H. Rem. jih tiku neinexoAiiax aoHa b BamcM ropoac? (t. 11)

16.    OxapaxTepH3yHTe apxHTeKiypy hobwx xchjiux paHoiios Ha ocho-BUIIHH TCKCTa 12 H COÓCTBCHHIJX HaÓJnOACHHH. C KaKHMM IIpOÓJICMaMH CTaJIKHBałOTCH JKHTCJIH 3THX pafiOHOB?

17.    IlpoBCAHTe b rpynne oÓcyjKAemie npoÓJicMu: “Kuk aojukch 3acTpaHBUTbca Hani ropoA?"

18.    II p oh HTa htc BUcxa3biBaHHe H.B.rorojia 06 apxH*reinype: “ApxHTCKiypa - oto JieroiiHCb MHpa, ohb rosopHT, KorAa yxe mojiot h nccHH, h npeAaHHJi”. Kax bu noHHMacTe cmucji OToro

BUCKa3UBa HHJI?

19.    riCpCBCAHTC TCKCTU Ha pyCCKHH H3UK.‘

a) Carowa Elżbieta powzięła budujące postanowienie: po najdłuższym panowaniu osiąść na stałe w klasztorze. W 1748 r. Rastrelli zaczął go budować. Oprócz mieszkań dla zakonników i budynków gospodarczych powstało w tymże zespole klasztornym pięć świątyń: cztery na czterech rogach kwadratu o rozległej powierzchni

i piąta w środku. To jest właściwy sobór Smolny (Sobór Zmartwychwstania), jeden z najpiękniejszych i najsilniej przyciągających oko zabytków architektury, o wysokości 85 ra, z pięcioma kopułami rozmieszczonymi tak samo symetrycznie jak pozostałe budynki sakralne: cztery po bokach i piąta, górująca w środku nad nimi. Rastrelli projektował jeszcze wybudowanie dzwonnicy o wysokości 140 m, która miałaby zapanować nad całym Petersburgiem, lecz zamierzenia tego nie zrealizowano. Poszczególne gmachy klasztorne zdobiono i przerabiano nieustannie w latach następnych.

W ocenie generalnej można, nie obawiając się przesady, nazwać zespół architektoniczny klasztoru Smolnego perłą rosyjskiego baroku. Nie jedyna to wspaniałość, którą obdarzył Petersburg i związał ze swoim nazwiskiem Rastrelli. Jego dziełem jest także najbardziej reprezentacyjna budowla Petersburga, słynny w historii Rosji Pałac Zimowy wzniesiony na lewym brzegu Wielkiej Newy, zaraz za Admiralicją w kierunku na wschód, dokładnie naprzeciw tzw. cypla Wyspy Wasiliewskiej.

Niepowtarzalnego piękna i urzekającej symetrii Pałacu Zimowego nie oddadzą żadne liczby, trudno z nich jednak całkowicie zrezygnować. Oto elementy najważniejsze: fasada o długości 200 m, Newa przed pałacem, a za nim ogromny plac, dopiero znacznie później wykończony architektonicznie, niezliczone kolumny, gzymsy o łącznej długości 3000 metrów, sto posągów u góry, zielono-białe ściany. Pałac miał ponad tysiąc pokoi i prawie dwa tysiące okien, niewiele mniej drzwi, 117 westybulów. Przepych w wystroju poszczególnych sal pozwalał zapomnieć o obawie przed konkurencją z wnętrzami najsławniejszych pałaców w Europie Zachodniej.

b) Moskwa była najwierniejszą na Rusi strażniczką tradycji i dlatego w zamierzeniach i zrealizowanych już dziełach architektów jest niewiele klasycyzmu; dominują różne formy nawiązywania do budownictwa staroruskiego. Najbardziej wyraźnie i chyba najlepiej