20 LUKU KRANDtLLO
w całej rozciągłości, czyni dzieło moje klasycznym i ty-powym i broni katdego słowo przed skreśleniem. Kiedy, rzeczywiście* wobec tych wszystkich, którzy zrozumieli, te sztuczką nie stworzy sią tycia i te dramatu Sześciu Postaci* wobec braku autora, który by mu dodał walorów duchowych* nie da sią przedstawić za sprawą Dyrektora, który w swej ograniczoności pragnie tylko poznać przebieg zdarzenia, zostaje ono przypomniane przez Syna jako materialne następstwo poszczególnych momentów, pozbawione jakiegokolwiek sensu 1 zatem obchodzące sią doskonale bez głosu ludzkiego i wali sią na sceną, bezużyteczne, z hukiem broni mechanicznej* łamiąc i rozpraszając jałowe usiłowania Postaci i aktorów* pozornie bez udziału poety.
Tymczasem bez ich wiedzy poeta* który wydawał sią jedynie obserwować z daleka te ich wysiłki, utworzy z nich i przy ich pomocy swoje dzieło.
POSTAĆ! DRAMATU4
OJCIEC
MATKA
PASIERBICA
SYN
DZIEWCZYNKA l,yCh dwo)# nl1 m6wl PANI PACE (potem wywołana)
AKTORZY TRUPY
DYREKTOR TEATRU
PIERWSZA AKTORKA
PIERWSZY AKTOR
DRUGA AKTORKA
AKTORKA MŁODA
AKTOR MŁODY
INNI AKTORZY I AKTORKI
INSPICJENT
SUFLER
REKWIZYTOR
MASZYNISTA
W sztuce Pirandella występują dwa typy postaci odpowiadające dwóm planom „akcji": „postacie w poszukiwaniu aulo1 ra" rozgrywające dramat „fikcyjny", oraz zespół aktorski reprezentujący tzw. plan realistyczny. Korzystając z polskiej tradycji dramatycznej (i terminologicznej) — chodzi mianowicie, jak się można łatwo domyślić, o Wesele Stanisława Wyspiańskiego — pierwszy typ postaci określono jako /.Postaci dramatu " (u Wyspiańskiego r~ „Osoby dramatu"). Dosłowny przekład ,J peraonaggi delta commedia da tara1 brzmiałby „Postaci sztuki do zrealizowania".