IMG (11)

XVIII. ŚWIĘTA I UROCZYSTOŚCI

rią zo Hery, miejsi ofiar^-; w V 3,5 h i w; koni do i Iow

GRECJA    I    wai

Igrzyska olimpijskie    V    ^r°³

sf><

Wobec tego, że w życiu Greków ogromną rolę odgrywała religia, kult    ek

bogów i herosów oraz forma zewnętrzna kultu przyjmująca postać różnych    '    w:

obrzędów i uroczystości, a z drugiej strony typowym przejawem ich życia    di

była agonistyka    —    współzawodnictwo — organizowano    w    wielu    miejsco-    i    i

wościach ku czci    bogów igrzyska — zawody, mające wykazać już    to sprawność    *    st

fizyczną obywateli, już to ich osiągnięcia intelektualne i artystyczne. Jedne    v

z nich zachowały charakter lokalny, zamknięty, inne stały się uroczystościami    \

ogólnogreckimi.

Wspólną cechą igrzysk było niedopuszczanie do zawodów —* zgodnie z zasadami ustroju — cudzoziemców, ludności podbitej (np. w Atenach metojków) i niewolników. Jednak należy sobie zdać sprawę z faktu, że i nie każdy obywatel wolny mógł stawać do tych zawodów, uczestniczenie w igrzyskach wymagało bowiem wiele wolnego czasu i dużego wkładu pieniędzy. Zarówno przygotowanie się pod kierunkiem doświadczonego trenera, jak i podróż, odpowiednie wystąpienie oraz pobyt kilkumiesięczny na terenie igrzysk pociągały za sobą wielkie wydatki, poza tym ludzie zarabiający na utrzymanie nie mogli pozwolić sobie na dłuższą przerwę w pracy i na rezygnowanie z zarobków. Tak więc igrzyska miały charakter wyraźnie arystokratyczny.

Największy rozgłos osiągnęły igrzyska olimpijskie, zanotowane po raz pierwszy w związku z rzekomym zwycięstwem niejakiego Koroibosa pod datą przypadającą według naszych obliczeń na r. 776 p.n.e. Igrzyska te odbywały się w miejscowości Olimpia (il. 110) w Elidzie, a prawo kierowania uroczystościami było poprzez wieki powodem ciągłych konfliktów i zatargów pomiędzy miastami Pizą i Elidą. Zależnie od stosunków politycznych raz jedno miasto, raz drugie zdobywało ten przywilej, agonołheńa    . Ostatecznie

w IV wieku p.n.e. prawo agonothesii wywalczyła sobie Elida i utrzymała się w tej roli do r. 393 n.e., kiedy to cesarz Teodozjusz zniósł igrzyska, uważając je za przeżytek pogański. Nie znamy natomiast daty, kiedy wprowadzono

244