Imm02

12

Komórki biorące udział w odpowiedzi immunologicznej

(Ryc. 2.25): mogą być uwidocznione w następstwie dożylnego wstrzyknięcia opiłek żelaza, które później umiejscawiają się w tkankach. Pokazano to na Rycinie 2.26.

Mieloidalne komórki prekursorowi różnicują się w szpiku w promonocyty, a następnie w monocyty krwi (p. Rozdział 10). Komórki z tej krążącej puli migrują przez ściany naczyń krwionośnych do różnych narządów i układów tkankowych, aby stać się makrofagami. Ludzki monocyl krwi jest duży (10-18 pm średnicy) w odniesieniu do limfocyta. Ma zwykle jądro w kształcie podkowy i często zawiera niewyraźne ziarnistości azu-rochłonne (Ryc. 2.27). Ultrastrukturalnic, monocyty posiadają pofałdowane błony, dobrze rozwinięty aparat Golgi’ego i dużo wewnątrzcytoplazmalycznych lizosomów (Ryc.2.28). Tc ostatnie zawierają peroksydazę i kilka kwaśnych hydrolaz, które odgrywają ważną rolę w wewnątrzkomórkowym zabijaniu mikroorganizmów.

Monocyty/makrofagi przylegają silnie do powierzchni szklanych i plastykowych, i czynnie fagocytują mikroorganizmy a nawet komórki nowotworowe. Przyleganie i pochłanianie przez monocyty zachodzi, kiedy komórki wiążą mikroorganizmy przez specjalne receptory. Te receptory mogą wiązać się do pewnych węglowodanów w ścianie komórki zarazka lub do IgG i dopełniacza. którymi mikroorganizmy zostały opłaszczonc.

Markery komórkowe makrofaga/monocyta

l udzkie i mysie monocyty/makrofagi mają receptory mannozy-lo-fukozy Iowę (MFR). które wiążą się do cukrów na powierzchni mikroorganizmów i zużytych komórek ciała, np. starych limfocytów. Apoptolyczne komórki są usuwane via fosfatydylosery-nowe receptory na monocylach/makrofagach. Te komórki wykazują również ekspresję cząsteczek CD 14, tj. receptorów dla białka wiążącego lipopolisacharydy (LBP), które normalnie są obecne w surowicy, i które pokrywają Gram-negatywne bakterie. Istnieją również trzy różne receptory Fc dla IgG na ludzkich i mysich makrofagach:

•    FcyRI (CD64) na ludzkich komórkach ma wysokie powinowactwo dla IgG. Jest on homologicm dla receptora FcyRlia u myszy.

•    FeyRII (CD32) ma średnie powinowactwo i jest ekwiwalentem receptora FcyRIIb/1 u myszy.

•    FcyRIII (CD16) lub FcyRfo (odpowiednik mysi) ma niskie powinowactwo i jest obecny na podgrupie monocytów.

Receptory- Fc mają przypuszczalnie różne funkcje, obejmujące indukcję zabijania wewnątrzkomórkowego, opsonizację i fago-cytozę (p. Rozdział 1). Inne receptory ważne w pochłanianiu mikroorganizmów obejmują receptor CR I dla dopełniacza (receptor C3b, CD35) (patrz Rozdział 13). Cząsteczki związane głównie z adhezją i aktywacją obejmują receptor CR3 dla dopełniacza (receptory C'3bi, CDI lb, MAC-1), obecny szczególnie na aktywowanych makrofagach, antygen LFA-1 (leucocyte function antigen, CDI la) i p 150, 95 (CDI lc). Zarówno CDI lb, jak i CDI lc stwierdza się w wewnątrzcytoplazmalycznych pęcherzykach makrofagów, wykazujących szybką ekspresję w następstwie aktywacji. Antygeny MF1C klasy II występują na pewnych monocytach/makrofagach i są ważne w prezentacji antygenu komórkom T. Receptor dla Fc IgF. o niskim powinowactwie (FceRlI; CD23) jest również obecny na aktywowanych makrofagach. Inne cząsteczki stwierdzane na ludzkich makrofagach obejmują CD 13, CD 15, CD68 i VL.A-4 (CD29/CD49d). Należy podkreślić, że żaden z wyżej wspomnianych markerów nie jest swoisty dla linii prekursorawej, chociaż FcyR 1 jest szczególnie użytecznym markerem. Specyficzne dla linii prekursoro-wej markery u myszy obejmują F480 (160 kDa), receptor dla

Ryc. 2.26. Cząstki wstrzyknięte dożylnie umiejscawiają się w układzie siateczkowo-śródbłonkowym. Myszy wstrzyknięto dożylnie drobne cząstki węgla i zabito 5 minut później. Węgiel gromadzi się w narządach bogatych w fagocyty jednojądrzaste-takich jak płuca (L). wątroba (V), śledziona (S) i ściana jelit (G). Mysz kontrolna ma normalny kolor narządów (na lewo).

Ryc. 2.27. Morfologia monocyta. Monocyty krwi mają charakterystyczne jądro w kształcie podkowy i są większe niż większość krążących limfocytów. Barwienie met. Giemsa, x1200.

Ryc. 2.28. Ultrastruktura monocyta. Widoczne jest jądro (N) w kształcie podkowy, pęcherzyki pinocytarne (P), ziarenka lizosomalne (L), mitochondria (M) i izolowane cysterny szorstkiej siateczki śródplazmatycznej(E).x8000. (Dzięki uprzejmości dr B. Nichots, z J Celi Biol 1971:50;498, z pozwoleniem.)