Kolorowe przedszkole

Kolorowe przedszkole — bajka nie tylko dla dzieci

Za siedmioma lasami i siedmioma górami, w różowym przedszkolu zrobionym z różowych landrynek, zamieszkała maleńka dziewczynka, która miała na imię Calinka. Powiem wam w sekrecie, że była siostrą Calincczkl. Znacie bajkę o Calineczce, prawda? Otóż Calinka była bardzo do niej podobna. Kochała kwiaty, zwierzęta i drzewa. Miała dobre serduszko 1 zawsze wszystkim pomagała.

—    Zobaczę, co robią przedszkolaki — postanowiła i wprowadziła się do kąciku lalek.

Pod szafą znalazła nawet łupinkę orzecha.

—    Mam łóżeczko! — ucieszyła się.

Rano do przedszkola przyszły dzieci l od razu zaczęła się zabawa. Calinka wystawiła ciekawski nosek zza szafy i przyglądała się dziewczynkom, które gotowały landrynkową, różową zupę dla liJek. Wesołe 1 zadowolone mieszały chochlą w małych garnkach. TySto jedna nic bawiła się, choć też miała ogromną ochotę przy-gccurywać obiad.

—    Idź! Wszystko popsujesz! — burknęła do niej jedna z kole-

—    Nie chcemy się z tobą bawić! — dorzuciła druga.

—    Wszystko leci ci z rąk — usprawiedliwiała się trzecia.

Owirta zaś kuchareczka wypaliła:

—Jesteś inna! Masz krzywą rączkę i niebieską kokardę, a my mamy różowe! N^r»c ma niebieskich landrynek!

Calince zrobiło Się żal innej. Przy dreptała do niej na swoicfil krótkich nóżkach.

—    Cześć! Pobawisz się ze mną? — spytała.

Właścicielka niebieskiej kokardy nie mogła uwierzyć własnym]

oczom.

—    Ty jesteś Calincczką? Tą z bajki?

—    Mam na imię Calinka.

—    I naprawdę chcesz się ze mną bawić? Przecież mam krzywą! rączkę i niebieską kokardę. Jestem inna.

—    Ja tcZ jestem inna. Spójrz, mam małe ręce i nogi. malcókil nos l małą główkę. Nawet serduszko mam —ot, takie, jak ziareraj ko maku. .Mc bije tak samo. Jak twoje.

Dziewczynka z niebieską kokardą została przyjaciółką Calin-j ki. Zawsze razern się bawiły 1 wspólnie rysowały.

Lecz pewnego dnia dziewczynki z różowymi kokardami zófj baczyły Cal inkę.

—    Pobaw się z nami — poprosiły.

—    Nie mogę — odpowiedziała. —Jestem przecież inna, zu-| pełnie inna niż wy.

Koleżanki spojrzały na Calinkę i na dziewczynkę z niebieską] kokardą.

Widać coś zrozumiały, bo na drugim dzień każda miała nową.] kokardę we włosach. Jedna zieloną w brązowe zygzaki, druga nlc-J bieską w źólrc kropki.

Od tej pory wszystkie razem się bawią. Różowe przedszkole] pomalowano zaś na tysiące innych kolorów.

■

• Rozmawiamy na temat opowiadania. Podkreślamy, że przedszkole Jest miejscem zabaw wszystkich dzieci. Nikogo nic wolno odtrącać z powodu jego odmienności.