mech014

100 p_s

msaips-pj

(/? j + c + AR + o) ,

(4.18)

gdzie:

Ps -pw

m,_a ~ R_r — c -AR -a -

gęstość właściwa szkieletu gruntowego [g/cm³], gęstość właściwa wody [g/cm³], masa szkieletu gruntowego użytego do analizy [g], skrócony wskaźnik odczytu dla czasu opadania T, poprawka na menisk,

poprawka na podziałkę areometru według wzoru (4.14), poprawka na temperaturę wg tabeli 4.2.

Tabela 4.2

Wartości poprawki a w zależności od temperatury t zawiesiny

Temp. zawiesiny l°C	Poprawka	Temp. zawiesiny rc	Poprawka	Temp. zawiesiny rc	Poprawka	Temp. zawiesiny rc	Poprawka
11,0	-1.2	16,0	-0,6	21,0	+0,1	26,0	+ 1,2
11,5	-1.1	16,5	-0,6	21,5	+0,2	26,5	+ 1,3
12,0	-1,1	17,0	-0,5	22,0	+0,3	27,0	+1.4
12,5	-1,0	17,5	-0,4	22,5	+0,4	27,5	+1.5
13.0	-1,0	18,0	-0,3	23,0	+0,5	28,0	+ 1,6
13,5	-0,9	18,5	-0,3	23,5	+0,6	28,5	+1.7
14,0	-0,9	19,0	-0,2	24,0	+0,7	29,0	+ 1,9
14,5	-0,8	19,5	-0,1	24,5	+0,8	29,5	+2,0
15,0	-0,8	20,0	0,0	25,0	+0,9	30,0	+2,2
15,5	-0,7	20,5	+0,1	25,5	+1,0	30,5	+2,3

Masę cząstek stałych (m_s) próbki gruntu użytej do danej analizy należy określać według wzoru

(4.19)

100 m_m

m, =-,

' 100 + w

gdzie:

W - wilgotność gruntu [%],

m„ - masa próbki gruntu w stanie wilgotnym [g].

W przypadku gdy różnica dwóch oznaczeń wilgotności gruntów przekracza 5% względnych, należy oznaczyć m_s przez odparowanie zawiesiny z cylindra i wysuszenie pozostałego gruntu w temperaturze 105    110°C do stałej masy.

Wyniki analizy areometrycznej należy przedstawić na wykresie.

ĆWICZENIE 5

Oznaczanie granicy plastyczności gruntów spoistych W_p

I. WSTĘP

W zależności od wilgotności W rozróżnia się trzy konsystencje gruntów spoistych:

konsystencja płynna	konsystencja plastyczna	konsystencja zwarta
	wL	Wp
granica płynności		granica plastyczności

które rozdzielają: granica płynności W_L i granica plastyczności W_p.

Granica plastyczności gruntu jest to wilgotność, jaką ma grunt na granicy konsystencji plastycznej i zwartej. Określa się ją metodą wałeczkowania. Po uzyskaniu przez grunt, podczas wałeczkowania, wilgotności odpowiadającej granicy plastyczności, wałeczek pęka po osiągnięciu średnicy około 3 mm.

W trakcie jednokrotnego wałeczkowania (od kulki o średnicy 7 mm do wałeczka o średnicy 3 mm) grunt zmniejsza swą wilgotność o około 1,25%. Powtarzając więc wałeczkowanic wielokrotnie, dla gruntu o konsystencji plastycznej, uzyskuje się zmniejszenie wilgotności aż do wartości odpowiadającej granicy plastyczności.

2.    PRZYGOTOWANIE PRÓBKI DO OZNACZENIA

Z dostarczonego do badania gruntu makroskopowo jednorodnego o wilgotności naturalnej należy wydzielić próbkę o masie około 50 g. W przypadku gdy grunt jest w stanie półzwartym lub zwartym, należy go nasycić wodą destylowaną dc uzyskania stanu plastycznego.

Grunt o konsystencji płynnej należy w temperaturze pokojowej podsuszyć dc stanu plastycznego; w obu przypadkach grunt należy wyrobić na jednolitą masę.

Z badanego gruntu należy usunąć ziarna o średnicy większej niż 2 mm.

3.    WYKONANIE OZNACZENIA

Z przygotowanej próbki gruntu należy uformować kulkę o średnicy 7 mu i wałcczkować ją na dłoni, aż wałeczek uzyska średnicę ok. 3 mm, po czym z wa łeczkowancgo gruntu należy ponownie uformować kulkę i czynność tę należy powta rzać tak długo, aż przy kolejnym wałcczkowaniu wałeczek spęka, rozwarstwi się lul