91079

gdzie:

p_s - gęstość właściwa szkieletu gruntowego [g/cm³, t/m³], nii - masa szkieletu gruntowego [g, t],

V, - objętość szkieletu gruntowego [cm³, m³].

Gęstość właściwa szkieletu gruntowego zależy od składu mineralnego gruntu i domieszek, które zawiera. Parametr ten oznaczamy dwiema metodami, przy czym wybór metody zależy od rodzaju gruntu:

-    metoda piknometru (dla gruntów nie zawierających soli mineralnych rozpuszczalnych w wodzie),

-    metoda kolby Le Chateliera (dla gruntów zawierających sole mineralne rozpuszczalne w wodzie i gruntów organicznych).

W większości przypadków stosuje się metodę piknometru opisaną w normie PN-88/B-04481. Metoda ta pozwala uzyskać miarodajne wyniki pod warunkiem bardzo dokładnego ważenia i odpowietrzenia próbki (zwłaszcza dla gruntów spoistych).

Polska norma PN-88/B-04481 zaleca gotowanie próbki w celu odpowietrzenia.

Wilgotnością naturalną (w„) nazywamy stosunek masy wody zawartej w danej próbce gruntu w warunkach naturalnych do masy szkieletu gruntowego tej próbki. Wyznaczamy ją wzorami:

^mw

m_s '

100%

lub

^mw

m_s gdzie:

w_n - wilgotność naturalna [% lub liczba bezwzględna], m_w - masa wody zawarta w próbce [g], m, - masa szkieletu gruntowego [g].

Masę szkieletu gruntowego uzyskuje się poprzez suszenie próbki w temperaturze 105 -110°G Zakładamy, że w tej temperaturze grunt traci całą wodę wolną.

Gęstością objętościową szkieletu gruntów ego (p_d) nazywamy stosunek masy szkieletu gruntowego do objętości całej próbki. Definicję tę ilustruje wzór.