CCF20130221009

gdzie:

p„ - gęstość właściwa szkieletu gruntowego |g/cm'|, m_K - masa kolby i gruntu wysuszonego w temperaturze 105 I l()°C |g|, m_w, - masa kolby napełnionej do kreski wodą destylowaną w temperaturze, w której oznaczono m_wg [gJ,

m_wg - masa kolby z gruntem i wodą wypełniającą kolbę do kreski [g], mi - masa kolby wysuszonej przy temperaturze 105 -t- 110°C [g], p_w - gęstość wody [g/cm³ ].

Jeżeli wynik oznaczenia p_s, różni się od wartości podanych w tabeli 2.1 o więcej niż 0,02 g/cm³ - dla piasków gliniastych, glin i glin zwięzłych, 0,03 g/cm³ - dla iłów, to należy wykonać dwa oznaczenia dodatkowe, a jako wartość ostateczną przyjąć średnią arytmetyczną dwu wartości nie różniących się od siebie więcej niż o 0,02 g/cm³.

Tabela 2.1

Orientacyjne wartości gęstości właściwej szkieletu gruntowego

Rodzaj gruntu	Średnie wartości gęstości właściwej szkieletu gruntowego ps [g/cm^3]
Piasek gliniasty	2,66 + 2,68
Pyły	2,66 - 2,67
Gliny	2,67 -5- 2,70
Gliny zwięzłe	2,69 - 2,72
Iły	2,71 - 2,78
Dla piasków kwarcowych można przyjmować wartość ps = 2,65

3. WYZNACZANIE GĘSTOŚCI OBJĘTOŚCIOWEJ GRUNTU

Gęstość objętościowa gruntu jest to stosunek masy próbki gruntu do jej całkowitej objętości

P = -

V

(2.3)

Gęstość objętościową w zależności od rodzaju gruntu i wielkości próbki oznacza się laboratoryjnie za pomocąjednej z następujących metod:

a)    w pierścieniu - bada się próbki gruntów spoistych o strukturze nienaruszonej,

b)    w cylindrze - bada się próbki gruntów sypkich,

c)    w wodzie - bada się próbki gruntów spoistych,

d)    w rtęci - bada się próbki gruntów bardzo spoistych, także o małej objętości.

Ad a - b. Oznaczanie gęstości objętościowej za pomocą pierścienia i cylindra.

Badanie polega na równomiernym wciskaniu pierścienia lub cylindra (o określonej objętości) w grunt o strukturze nienaruszonej oraz wilgotności naturalnej. W przy-11 ‘ 111 lv ii I mik ii próbki gmnlii o strukturze niomiruszoiioj można w celu u/yslumiu i- hi lira i orientacyjnych wypełnić pierścień w drocl/.c ugniatania ozy też zagęsz->mIm gruntu o struktur/,e naruszonej, lecz o wilgotności naturalnej. Następnie (OMi.ntny pierścień wraz z wypełniającym go gruntem wyjmujemy, oddzielamy Ipin kim narzędziem) grunt znajdujący się poza obrysem pierścienia i ważymy, i lęstość objętościową gruntu p obliczamy według wzoru

(2.4)

V V

^r    p

gdzie:

/ >    gęstość objętościowa gruntu [g/cm³],

iii_w masa próbki gruntu w stanie wilgotnym [g],

I    objętość próbki [cm³],

in_m    masa pierścienia lub cylindra    wraz z gruntem [g],

liii    masa pierścienia lub cylindra    [g],

I ‘ wewnętrzna objętość pierścienia lub cylindra [cm³].

/a wynik ostateczny należy przyjąć średnią arytmetyczną wartości uzyskanych badania obu próbek, jeśli różnica wyników nie przekracza 5% wartości średniej. W przypadku większej różnicy, należy wykonać oznaczenie na dwóch dodatkowych próbkach i jako wynik przyjąć średnią arytmetyczną trzech najmniej różniących się wartości z czterech wykonanych oznaczeń.

Vd r. Oznaczanie gęstości objętościowej gruntu metodą wyporu hydrostatycznego wody. Do oznaczenia gęstości objętościowej wycina się dwie próbki gruntu u objętości 20 s- 30 cm³, bez naruszenia ich struktury naturalnej. Do każdej próbki pi .y wiązuje się nitkę, a następnie próbki waży się. Próbki powleka się cienką war->IWą parafiny (przez zanurzenie ich w ciekłej parafinie). Ewentualne pęcherzyki powstałe pod powłoką parafinową należy przekłuć i wyrównać.

Waży się próbki pokryte parafiną, a następnie waży się je przy całkowitym zanurzeniu w wodzie (pomiar wykonuje się podwieszając pokrytą parafiną próbkę na nitce do szalki wagi i zanurzając ją w zlewce z wodą, dla określenia jej masy pod wpływem wyporu działającego na próbkę).

C ięstość objętościową gruntu oblicza się według wzoru

(2.5)

V m_p-m_pw m_p - m_m ’ P\v    P p

gdzie:

P

m„,

V

mp

gęstość objętościowa gruntu [g/cm³], masa próbki gruntu w stanie wilgotnym [g], objętość próbki gruntu [cm³], masa próbki gruntu pokrytej parafiną [g],

21