M
Wyobraźmy sobie ciało sztywne osadzone na wale, który z kolei jest podparty w łożyskach A i B (rys. 33). Załóżmy, że środek masy nie leży w osi obrotu. Przyjmijmy układ odniesienia jak na rysunku. Położenie środka masy w układzie określimy, podając współrzędne: xs, ys, zs.
Równania dynamiczne opisujące ruch środka masy będą następujące: m-1s=ZPix
i=l
n
(124)
i=l
n
i=l
Zgodnie ze wzorem (118) składowe przyspieszenia środka masy możemy zapisać:
Wprowadzimy wzory (125) do układu równań (124) oraz wykorzystamy równanie (121). Dostaniemy:
n
i=i |
= -m-e-ys -m-co2 -x |
Ul |
= m-e-xs - m-co2 -ys |
IX Ul |
= 0 |
ŻMX Ul |
(S)=-i« -s+u-®2 |
ŻMy |
(Pi) = -Iy* -e-U |
Ul
(126)
Układ (126) umożliwia określenie reakcji w łożyskach. Trzy pierwsze wzory wynikająz równań (124), a dwa następne z równań (121).
I Iw.iga!
Z równań (126) określamy reakcje w łożyskach. Zależą one od e i co
| co = • Mówimy, że reakcje mają charakter dynamiczny, co ze wzglę
du na żywotność łożysk jest niekorzystne. Dlatego dążymy do takiego rozwiązania, aby bez względu na e i co reakcje miały charakter statyczny. Jeżeli środek masy leży na osi obrotu z, to:
k mówimy wówczas, że bryła jest wyważona statycznie.
Jeżeli oś obrotu jest główną osią bezwładności, to: (idy spełnione są oba warunki, mówimy, że bryła jest wyważona dynamicznie, czyli wówczas oś zjest główną centralną osią bezwładności.
s =-e ys-“Z 1s ys=e-xs-0)2-ys >