(>4
:?.2.2. Reakcje dynamiczne w łożyskach
Wyobraźmy sobie ciało sztywne osadzone na wale, który z kolei jest podparty w łożyskach A i B (rys. 33). Załóżmy, że środek masy nie leży w osi obrotu. Przyjmijmy układ odniesienia jak na rysunku. Położenie środka masy w układzie określimy, podając współrzędne: xs, ys, zs.
Równania dynamiczne opisujące ruch środka masy będą następujące:
i-1
n
(124)
m-ys=ZPiy •
i=l
n
m-Zs = ZPi1
i=l
Zgodnie ze wzorem (118) składowe przyspieszenia środka masy możemy zapisać:
Wprowadzimy wzory (125) do układu równań (124) oraz wykorzystamy równanie (121). Dostaniemy:
n
IX i=l |
= -m- |
e ys - m co2 -x |
IX i=l |
= me |
•xs -m co2 ys |
i^ \=\ |
-0 | |
i~l |
,fó)=- |
-I^-8 + I^-co2 |
Ż*. |
-lyz -e-I„ co2 |
(126)
Układ (126) umożliwia określenie reakcji w łożyskach. Trzy pierwsze wzory wynikają z równań (124), a dwa następne z równań (121).
I Iw.iga!
Z równań (126) określamy reakcje w łożyskach. Zależą one od e i co
| <o = • Mówimy, że reakcje mają charakter dynamiczny, co ze wzglę
du na żywotność łożysk jest niekorzystne. Dlatego dążymy do takiego rozwiązania, aby bez względu na e i co reakcje miały charakter statyczny. Jeżeli środek masy leży na osi obrotu z, to:
xs=0l
) mówimy wówczas, że bryła jest wyważona statycznie.
y.s=°J
Jeżeli oś obrotu jest główną osią bezwładności, to:
(idy spełnione są oba warunki, mówimy, że bryła jest wyważona dynamicznie, czyli wówczas oś z jest główną centralną osią bezwładności.
s=-e-ys-G>2-xs
ys=e-xs~o>2 ys .