I

Lepiszcza bitumiczne

Lepiszczami bitumicznymi nazywa się materiały organiczne (węglowodory), które dzięki zjawiskom fizycznym (adhezji, kohezji) zmieniają konsystencję i wykazują się cechami wiążącymi (wiązanie i twardnienie jest zjawiskiem odwracalnym). Fakt ten odróżnia je od spoiw (związków nieorganicznych), w których zasadniczą rolę podczas wiązania odgrywają reakcje chemiczne zachodzące po wymieszaniu z wodą.

Lepiszcza bitumiczne w zależności od pochodzenia i składu można podzielić na:

•    asfaltowe (ponaftowe, naturalne),

•    smołowe.

Lepiszcza te stanowią surowiec wyjściowy do produkcji materiałów wodoszczelnych i przeciwwilgociowych oraz materiałów drogowych.

Asfalty

Asfalty naturalne - stanowią mieszaninę węglowodorów wielkocząsteczkowych pochodzenia naturalnego, występują w przyrodzie przeważnie w pobliżu złóż ropy naftowej w postaci złóż bitumicznych o zawartości czystego asfaltu 98% lub skał bitumicznych - nasyconych skał porowatych, zwykle wapieni, dolomitów, rzadziej piaskowców, w których zawartość czystego asfaltu wynosi 1015%. Odznaczają się dużą twardością i wysoką temperaturą mięknienia, dlatego nie stosuje się ich samodzielnie jako lepiszcza - stanowią one natomiast cenny dodatek (5* 15%) do asfaltów ponaftowych lub smól.

Zastosowanie: do wyrobu farb, lakierów, materiałów izolacyjnych przeciwwilgociowych, dodatki do asfaltów ponaftowych przy budowie nawierzchni bitumicznych

Asfalty ponaftowe - są pozostałością (najcięższa frakcja) po destylacji ropy naftowej prowadzonej dwustopniowo w instalacjach rurowo-wieżowych. W zależności od stopnia przeróbek technologicznych pozostałość podestylacyjna ropy naftowej ma różne właściwości. Otrzymuje się tą drogą produkty nazywane asfaltami:

•    drogowymi i

•    przemysłowymi.

Asfalty przemysłowe - oznaczone literą P i opisane temperaturą mięknienia (wartości liczbowe w liczniku) i stopniem uplastycznienia (penetracji - wartości liczbowe w mianowniku). Ze względu na właściwości fizyczne oraz użytkowe dzieli się je na:

-    asfalty przemysłowe kruche o symbolu PK

-    asfalty przemysłowe izolacyjne o symbolu PS.

Zastosowanie: w przemyśle materiałów budowlanych stosuje się głównie asfalty przemysłowe PS jako masy powłokowe i impregnacyjne do produkcji papy i innych materiałów izolacyjnych, jako materiał do produkcji lepików, kitów i innych materiałów wiążąco -uszczelniających.

Jakość tych asfaltów jest gorsza niż asfaltów drogowych i dlatego nie są one stosowane do robót i materiałów izolacyjnych o specjalnym przeznaczeniu lub są stosowane tylko z domieszkami uszlachetniającymi.

Asfalty drogowe - są oznaczone symbolem D i liczbą określającą stopień penetracji. W zależności od zawartości parafiny rozróżnia się dwa typy asfaltów drogowych:

•    Bezparafinowe - o symbolu D - o zawartości parafiny nie więcej niż 2%,

•    Parafinowe - o symbolu Dp - o zawartości parafiny nie więcej niż 3%.

1

Wydanie 1 z dnia 01.10.2010